Wątek: PORADNIK LO i LOFC - Zanim zapytasz przeczytaj!

[Razorblade1967]

Ponieważ coraz częściej powtarzają się takie same pytania wątkach dla początkujących postanowiłem stworzyć wątek z poradnikiem. Proszę moderatorów (wątek pozostanie zamknięty, aby nam się bałagan tutaj nie robił) o wstawianie tutaj postów z odpowiedziami na najczęściej zadawane pytania. Osoby chcące tutaj coś dodać lub mające sugestie co do przydatnych fragmentów, a nie posiadających uprawnień proszę o kontakt na PW z moderatorami.

Na początek wklejam tutaj i łączę 3 swoje posty dotyczące podstaw LO.


PROCEDURA PRZEDSTARTOWA

1. Uruchomić silniki

   Silniki można uruchomić razem kombinacją klawiszy RWin + Home lub pojedynczo najpierw silnik nr 1 (lewy), a potem silnik nr 2 (prawy). Pojedyncze uruchamianie silników jest realizowane kombinacjami klawiszy  Alt + Home (lewy silnik) Shift + Home (prawy silnik) Silniki gasi się łącznie kombinacją RWin + End (lub  Alt lub Shift + End– osobno lewy i prawy silnik).





2. Zamknąć kabinę

   Kabinę zamykamy kombinacją klawiszy Ctrl + C

3. Kołowanie na start

   Po uruchomieniu silników i osiągnięciu przez nie  65% obrotów oraz po zamknięciu kabiny rozpoczynamy kołowanie na start. Zwiększamy i zmniejszamy ciągu silników poprzez naciskanie klawiszy Num+ i Num-. Podczas kołowania staramy się nie rozpedzać zbytnio samolotu i poruszamy się z prędkością około 20 km/h. Jeżeli samolot zbytnio sie rozpędzi możemy użyć hamulców kół przytrzymując klawisz W. Nie wolno także zjeżdżać z drogi kołowania bo samolot może ugrzęznąć. Skrętów dokonujemy za pomocą klawiszy Z i X, które oprócz wychylania steru kierunku powodują też obrót przedniego kółka podwozia. Oczywiście lepszy efekt osiągamy mając podłączone pedały orczyka lub choćby pedały do kierownicy  komputerowej. Dojeżdżamy do pasa i ustawiamy samolot na drodze startowej (pasie startowym).

4. Kontrola przedstartowa - opcja/ciekawostka 

   Po ustawieniu samolotu na drodze startowej powinniśmy skontrolować działanie powierzchni sterowych. Robi się tak w prawdziwych samolotach, ale też ma to sens w przypadku naszego symulatora ponieważ czasem gdy mamy podłączone do komputera kilka kontrolerów np. joystick z przepustnicą, kierownicę z pedałami i dodatkowo jakiś pad używany w innych grach może to spowodować błędne odczyty wychylenia tych urządzeń.
   
   Trzeba pamiętać, że gra automatycznie przypisze główne funkcje do wszystkich kontrolerów i przed rozpoczęciem zabawy należy wybrać w funkcji OPTION / INPUT która powierzchnia sterowa będzie przypisana do wybranej osi kontrolera. Logicznie jest sterować tym tak samo jak w prawdziwym samolocie:

-lotkami (Roll) za pomocą wychylenia drążka (joysticka) w prawo i w lewo;
-sterem wysokości (Pitch) poprzez pochylanie drążka do przodu i do tyłu;
-sterem kierunku (Rudder) za pomocą pedałów lub dodatkowej służącej do tego osi na joysticku lub przepustnicy;
-ciągiem silników (Thrust) za pomocą przepustnicy.

   Przypisane automatycznie do innego kontrolera funkcje należy skasować, gdyż w przypadku gdy będziemy mieli przypisane sterowanie lotkami zarówno do joysticka jak i kierownicy (a tak się to zaprogramuje automatycznie po instalacji gry) to przy wychyleniu tylko joysticka sterowanie nie będzie działać prawidłowo gdyż gra będzie czytała jednocześnie wychylenie joysticka jak i kierownicę będącą w położeniu neutralnym.

Można też dokonać kontroli innych elementów np.

KLAPY 

Naprzemienne wysuwanie i chowanie klap – klawisz F
Wysuwanie klap – kombinacja Shift + F
Chowanie klap – kombinacja Ctrl + F

5.Ustawienie HUD

Tryby wyświetlacza HUD są zmieniane klawiszami 1-8 na klawiaturze głównej

1.Tryb nawigacyjny ma 4 podtryby zmieniane poprzez kolejne naciskanie klawisza „1”
- tryb ogólny
- marszruta     МРШ
- powrót    ВЗВ
- lądowanie   ПОС
2.Walka poza zasięgiem widzialności ДВБ – klawisz „2”
3.Walka powietrzna bliskiego zasięgu ma 4 podtryby:
- skanowanie pionowe ВС БВБ – klawisz „3”
- celowanie z użyciem radaru СТР БВБ – klawisz „4”
- celownik nahełmowy ШЛЕМ БВБ – klawisz „5”
- bezpośrednie celowanie rakietą – ФИО – klawisz „6”
4.Tryb powietrze-ziemia – ЗЕМЛЯ – klawisz „7”
5.Tryb prostego celownika – klawisz „8”

Do startu ustawiamy HUD na tryb nawigacyjny (najlepiej w podtrybie ogólnym)


START

   Podczas startu rozpędzamy samolot na drodze startowej poprzez zwiększenie ciągu silników i tu są dwie możliwości:

1.Start bez użycia dopalaczy.
2.Start z użyciem dopalaczy.

   Zasadniczo powinniśmy startować bez użycia dopalaczy gdyż oszczędza się przez to paliwo, co jest szczególnie ważne w samolotach, które nie mają go za dużo czyli np. w MiG-29. Jeżeli jednak nasz samolot jest mocno obciążony lub pas jest krótki (np. został częściowo zniszczony) to wtedy do startu należy użyć dopalaczy co spowoduje, że samolot rozpędzi się szybciej i będzie potrzebował krótszego odcinka pasa do startu.

Ciągiem sterujemy za pomocą przepustnicy lub klawiszy: Num+ (zwiększanie) i Num- (zmniejszanie), a zbaczanie samolotu z toru jazdy korygujemy pedałami lub klawiszami Z i X

Po rozpędzeniu samolotu do prędkości 270-300 km/h (dla MiG-29) ciągniemy drążek do siebie (lub wciskamy klawisz kursor w dół) i samolot odrywa się od ziemi. Bezpośrednio po oderwaniu samolotu od pasa chowamy podwozie:

Naprzemienne chowanie i wysuwanie podwozia – klawisz G
Wysuwanie podwozia – kombinacja  Shift+G
Chowanie podwozia – kombinacja Ctrl+G

Potwierdzeniem wysunięcia i schowania podwozia jest kontrolka w lewym dolnym rogu tablicy przyrządów oraz widoczna obok dźwignia służąca do tego celu.

WYKRYWANIE CELÓW I WALKA Z DUŻEJ ODLEGŁOŚCI

Po osiągnięciu wyznaczonej strefy zaczynamy poszukiwanie przeciwnika. Ustawiamy wyświetlacz HUD na tryb walki  ДВБ (klawisz „2”)
oraz włączamy radar lub system pasywny EOS.

- Włączenie i wyłączenie radaru – klawisz „I”   - po włączeniu radaru pojawia się z lewej strony litera И                   
- Włączenie i wyłączenie EOS – klawisz „O”      - po włączeniu EOS pojawia się z lewej strony litera Т

Na monitorze ustawiamy odległość odpowiadającą zasięgowi radaru.

Ponieważ pole widzenia radaru jest stosunkowo niewielkie podczas poszukiwania celu można obracać anteną:

- W prawo kombinacja Shift + /
- W lewo kombinacja Shift + ,
- W górę kombinacja Shift + ;
- W dół kombinacja Shift + .

Wykrycie celu:

Gdy cel znajdzie się w polu widzenia naszego radaru na HUD pojawi sie znak w postaci 3 poziomych kropek. Wysokość znaku oznacza nie pułap, a odległość do celu - rys A

Za pomocą klawiszy:

„ ; ”   - w górę
„ .”   - w dół
„ / ”   - w prawo
„ , ”   - w lewo

 ...należy przesunąć znak celowniczy (prostokąt) na znak celu, a następnie naciskając klawisz TAB zatwierdzić cel. Pojawi się wtedy z lewej strony HUD literka A oznaczająca śledzenie celu. Rys B



Po zatwierdzeniu celu obraz na HUD przejdzie w tryb АТК (atak), zmieni się jego wygląd i pojawi się okrąg wskazujacy cel oraz strzałka pokazująca odległość do celu na tle możliwego zasięgu rakiety. Jednocześnie na monitorze pojawi sie zblokowany cel w postaci trójkątnego znaczka oznaczającego wrogi samolot.

Jeżeli zdarzy się, że zatwierdziliśmy jako cel samolot należący do wojsk własnych lub sprzymierzonych to na HUD po lewej stronie (tam gdzie wcześniej pojawiły się litery oznaczające działanie radaru И i śledzenie celu А) pojawi sie kolejna litera С – oznaczającą „Swój”. Natomiast znaczek przedstawiający nasz cel na ekranie będzie miał kształt koła.

W takim przypadku możemy odblokować cel klawiszem Ctrl + TAB.

Zasięg rakiety i sposób jej naprowadzania zależy od jej typu dla samolotu MiG-29S możemy użyć:

rakiety R-27 w różnych odmianach naprowadzane radarowo i termicznie
rakiety R-77
rakiety R-73
rakiety R-60M

Wyboru uzbrojenia dokonujemy klawiszem D, a informacje o wybranym typie otrzymujemy m.in. Na HUD w dolnym prawym rogu w postaci kombinacji literowo-cyfrowej:

27Р – R-27 naprowadzana radarowo
27T – R-27 naprowadzana termicznie (MiG-29G)
77  – R-77 (MiG-29S)
73 – R-73
60M – R-60M

Schemat zasięgu rakiety i możliwości zwalczania znajduje się na HUD po lewej stronie i przestawia:



- Strzałkę pokazującą aktualną odległość pomiędzy naszym samolotem, a celem
- Granicę zasięgu maksymalnego rakiety
- Granicę zasięgu rakiety dla celów manewrujących
- Granicę minimalnej odległości wystrzelenia danej rakiety

Rys A cel poza zasięgiem, Rys B - cel w zasięgu

Gdy cel znajdzie sie w zasięgu naszej rakiety na HUD pojawi się napis ПР co oznacza, że możemy odpalić rakietę klawiszem SPACJI

Wybrać odpowiedni tryb pracy HUD czyli:

Walka poza zasięgiem widzialności ДВБ (klawisz 2), gdy nie widzisz celu i korzystasz z pomocy radaru bądź systemu EOS, Dodatkowo więc musisz włączyć radar (klawisz I) bądź system pasywny EOS (klawisz O). System EOS posiada mniejszy zasięg, ale jego praca nie jest wykrywana przez samolot przeciwnika. Gdy zobaczysz na HUD znacznik celu w postaci 3 kropek, naprowadź na niego prostokąt znaku celowniczego i wciśnij TAB - to zablokuje cel. Gdy na HUD pojawią sie litery: ПР (oznaczajce, że cel jest w zasięgu rakiety możesz odpalić rakietę naciskając klawisz SPACJI

WALKA Z BLISKIEJ ODLEGŁOŚCI

Jeżeli masz cel w zasięgu wzroku to włączasz jeden z czterech podtrybów HUD dotyczący walki w zasięgu widzialności celu:
- skanowanie pionowe ВС БВБ (klawisz 3)
- celowanie z użyciem radaru СТР БВБ (klawisz 4)
- celownik nahełmowy ШЛЕМ БВБ (klawisz 5)
- bezpośrednie celowanie rakietą – ФИО (klawisz 6) - ten tryb w zasadzie tylko gdy masz uszkodzone inne systemy.

W przypadku СТР БВБ i ШЛЕМ БВБ naprowadzasz okrągły znacznik celownika na widoczny cel (w przypadku celownika nahełmowego obrotami głowy wirtualnego pilota) i wciskasz TAB, potem analogicznie do przypadku walki bez widzialności, gdy pojawią się litery ПР oznaczające, że cel jest w zasięgu możesz odpalić rakietę.

W przypadku ВС БВБ celujesz całym samolotem umieszczając widziany cel pomiędzy dwiema pionowymi liniami na HUD ... i dalej jak wyżej: TAB, litery ПР i SPACJA.

[vowthyn]

Obsługa autopilota (ACS) samolotu Su-25T w Lock On - Flaming Cliffs

Poniższy tekst, to w większości tłumaczenie manuala, z kilkoma moimi uwagami. Mam nadzieję że da się z niego cokolwiek zrozumieć, i zrobić jakiś praktyczny użytek. Poradnik dotyczy samolou Su-25T, częściowo stosuje się również do reszty maszyn w Lock On FC (niektóre tryby autopilota działają w nich identycznie), jednak w tej grze tylko Ropuch posiada tak rozbudowanego autopilota i duża część funkcji nie będzie działać w innych samolotach.

Autopilot to narzędzie właściwie niezbędne każdemu kierowcy Ropucha. Jego przydatność w różnych fazach lotu docenimy tym bardziej, im bardziej obładowana, lub też uszkodzona jest maszyna, którą lecimy. Właściwe używanie autopilota w Su-25T powoduje zmniejszone wydzielanie potu u wirtualnego pilota w sytuacjach trudnych oraz odciąża znacząco nadgarstek i przeciwdziała nadmiernemu zużyciu rękojeści i mechanizmów dżojstika.

W Lock On FC autopilot  Su25T posiada dziewięć możliwych trybów pracy.
We wszystkich dostępnych trybach pracy za wyjątkiem trzech (awaryjnego wypoziomowania (6), wyznaczonej trasy (1) oraz lądowania (2)) autopilot dopuszcza graniczny kąt nachylenia samolotu +/-60 stopni w osi podłużnej, oraz +/-35 w osi poprzecznej.  Po przekroczeniu którejkolwiek z tych wartości autopilot wyłącza się i samolot przechodzi w tryb sterowania ręcznego. Autopilota nie można włączyć, jeśli samolot znajduje się akurat w pozycji przekraczającej te dopuszczalne wartości nachyleń. Praca autopilota jest również ograniczona do 15 stopni kąta natarcia oraz do przyspieszenia w zakresie 0-3g

Naciśnięcie kombinacji [Alt+~] powoduje włączenie funkcji „tymczasowej kontroli” (momentary override) w celu tymczasowego „zapauzowania” autopilota i dokonania manualnej korekty toru lotu.

Kombinacja [Alt+9] wyłącza każdy aktywny tryb pracy autopilota i oddaje maszynę w całości w ręce pilota. Ważna uwaga odnośnie sposobu wyłączania znajduje się na końcu tego tekstu.

W tekście należy odróżnić tryby pracy awioniki: enroute (МРШ) oraz landing (ПОС) od trybów pracy autopilota:  route following (АУ-МАРШР), oraz landing (АУ-ПОСАД). To nie to samo. Podobnie należy uważać, aby nie mylić słówek altitude (wysokość) z attitude (dosłownie "postawa" - w tym przypadku oznacza nachylenie płatowca w osi podłużnej i poprzecznej).

Panel kontrolny autopilota jest umieszczony po lewej stronie tablicy przyrządów i wygląda tak:



Znajdujące się na nim kontrolki, zapalając się w określonych kombinacjach informują nas o aktualnie aktywnym trybie pracy autopilota.
Są oznaczone kolejno:

АУ, МАРШР, ПГ
КВ, ПОСАД,  РВ

Dostępne w FC tryby pracy autopilota:

1. Route-following – (świecą się kontrolki АУ-МАРШР) - Tryb „Wyznaczonej trasy” -aktywujemy klawiszem [A] w czasie gdy awionika pracuje w trybie nawigacyjnym  enroute (МРШ) lub return (ВЗВ). W tym trybie jak łatwo się domyślić, samolot podąża trasą wyznaczoną przez komputer pokładowy.

2. Landing – (kontrolki АУ-ПОСАД) - Tryb „Lądowanie” – Aktywujemy naciskając klawisz [A] w trakcie, gdy awionika pracuje w trybie lądowania (ПОС) (komputer przechodzi w niego automatycznie z trybów enroute (МРШ) lub return (ВЗВ) po osiągnięciu ostatniego waypointu przed pasem). Autopilot w trybie lądowania utrzymuje samolot na ścieżce podejścia do momentu osiągnięcia wysokości 50m AGL, potem automatycznie wyłącza się i końcowy etap lądowania wykonujemy manualnie. Jeśli z jakiegoś powodu samolot zboczy z wyznaczonej ścieżki podejścia autopilot przełącza się na utrzymywanie lotu poziomego.

3. Combat steering – (kontrolki АУ-МАРШР-КВ) - Tryb „Bojowy”– Ten tryb uaktywnia się poprzez naciśnięcie klawisza [A] w momencie, gdy na ekranie Szkwału zalokowany jest obiekt, lub punkt terenu. Autopilot w tym trybie używa lotek, aby utrzymać samolot na kursie na wprost celu, oraz steru wysokości do utrzymania stałej wysokości. W tym trybie użycie funkcji tymczasowej kontroli (momentary override) daje pilotowi kontrolę wyłącznie nad sterem wysokości – lotki nadal kontroluje autopilot. Po wyłączeniu funkcji tymczasowej kontroli autopilot wraca na początkową wysokość.

4. Attitude hold – (kontrolka АУ) - Tryb utrzymania kątów nachylenia – Uaktywniamy kombinacją [Alt+1]. Powoduje utrzymanie zadanych kątów nachylenia w osi podłużnej i poprzecznej. Bardzo przydatny tuż po starcie obciążoną maszyną, po aktywowaniu samolot wnosi się pod zadanym kątem, a my mamy więcej swobody, aby zająć się innymi rzeczami bez potrzeby ciągłego korygowania sterów.

5. Barometric altitude and bank angle hold – (kontrolki АУ-КВ) - Tryb utrzymania wysokości barometrycznej i kąta nachylenia w osi wzdłużnej. Tryb aktywowany kombinacją [Alt+2]. Jak wskazuje nazwa, ten tryb utrzymuje zadaną wysokość nad poziomem morza oraz jednocześnie kąt nachylenia w osi podłużnej. Przydatny w trakcie wykonywania zakrętów z utrzymaniem stałej wysokości (level turns).

6. Emergency leveling – (kontrolki АУ-ПГ) - Tryb awaryjnego wypoziomowania. Aktywowany kombinacją [Alt+ 3]. Przywraca poziomy tor lotu maszyny. Jeśli w momencie włączenia kąt nachylenia w osi wzdłużnej przekracza 80 stopni autopilot koryguje go w pierwszej kolejności, a dopiero po nim sprowadza samolot do lotu poziomego. Jeśli w momencie aktywacji samolot jest nachylony w granicach +/- 7 stopni w osi wzdłużnej i +/- 5 stopni w osi poprzecznej autopilot załącza się w trybie utrzymania wysokości barometrycznej (Barometric altitude hold), a kąt nachylenia w osi wzdłużnej zostaje skorygowany do zera.

7. Barometric altitude hold – (kontrolki АУ-КВ) - Tryb utrzymania wysokości barometrycznej nad poziomem morza. Aktywowany kombinacją [Alt+4]. Nie wymaga komentarza.

8. Radar altitude hold – (kontrolki АУ-РВ). Tryb utrzymania wysokości radarowej  Aktywowany kombinacją [Alt+5]. Przeznaczenie, podobnie jak trybu poprzedniego – oczywiste.

9. Terrain avoidance - Tryb omijania przeszkód terenowych – To w zasadzie podtryb poprzedniego. Załącza się automatycznie, gdy wybrany jest tryb nr 8 a wysokość barometryczna (AGL) spadnie do połowy wartości, którą miała w momencie włączenia trybu radarowego autopilota lub też, gdy prędkość opadania przekracza -50m/s.

Naciśnięcie klawisza [A] w momencie, gdy nie wybrano żadnego waypointu, celu, ani ścieżki podejścia spowoduje włączenie autopilota w trybie awaryjnego wypoziomowania (Emergency leveling).

W nawigacyjnych trybach awioniki enroute (МРШ) i landing (ПОС) są dostępne tryby autopilota attitude hold, oraz radar i barometric altitude hold. Jeśli jeden z nich jest aktywny, nie można włączyć trybów autopilota landing ani route following. Aby tego dokonać, musimy w pierwszej kolejności deaktywować aktualnie wybrany tryb pracy poprzez ponowne naciśnięcie [ALT+1], [Alt+4] lub [Alt+5] w zależności od tego który tryb autopilota chcemy wyłączyć.

Na koniec pewna ważna uwaga i jednocześnie słówko o sposobie wykorzystania autopilota do wytrymowania samolotu. Otóż autopilot w Loczku posiada istotną cechę – mianowicie jeśli aktywny jest jakikolwiek jego tryb, a my wykonujemy w tym czasie ruchy dżojstikiem to będzie on automatycznie przeciwdziałał zmianie położenia maszyny, jaką mogłyby spowodować wykonywane przez nas ruchy. Wykorzystuje w tym celu trymery samolotu. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest fakt, że w sytuacji, gdy wyłączymy autopilota w momencie, kiedy drążek nie znajduje się w pozycji centralnej – zostanie zapamiętane położenie trymerów dokładnie przeciwne do kierunku i siły wychylenia drążka w momencie jego wyłączenia. Jeśli następnie powrócimy drążkiem do neutrum zapamiętane wychylenie trymerów będzie powodowało zmianę toru lotu, tym bardziej gwałtowną – im bardziej wychylony był dżojstik w momencie wyłączenia autopilota. Może to prowadzić do bardzo nieobliczalnego zachowania samolotu, a nawet do całkowitej utraty kontroli nad maszyną. Aby temu przeciwdziałać należy bezwzględnie pamiętać o tym, aby autopilota wyłączać wyłącznie wtedy, gdy drążek znajduje się w pozycji neutralnej. To zachowanie autopilota możemy również w prosty sposób wykorzystać do resetowania trymerów samolotu – jest to tym bardziej przydatne, że Su-25T nie posiada, jak inne maszyny w Lock On przycisku do resetowania (w grze kombinacja [Ctrl+T]). W tym celu wystarczy w dowolnym momencie włączyć jeden z trybów pracy utrzymujących lot poziomy (6 lub 7), wycentrować dżojstik, a następnie wyłączyć autopilota. Trymery zostaną w ten sposób ustawione w położeniu umożliwiającym lot poziomy.