Forum Miłośników Symulatorów Lotniczych
Hangar => Digital Combat Simulator World (DCS World) => UH-1H Huey => Wątek zaczęty przez: Sundowner w Maja 02, 2013, 09:47:51
-
No nad FM to muszą jeszcze nieco popracować.
"Oni", czy Ty ? ;D
-
Sami przyznają, że FM jeszcze pracy wymaga, więc będzie jeszcze lepiej.
-
Lepiej - tak. Łatwiej - niekoniecznie.
-
Pozyjemy zobaczymy, na razie za bardzo telepie. W sumie juz laduje, ale na lotnisku, na dachu to mi sie nie udalo. Wlasciwe daje rade, ale przy nim to Ka-50 szoruje jak tramwaj po szynach. Te roznice sa za duze. Nie raz widzialem ladujaca 412 i jakos nie zauwazylem by w miare podobnym smiglowcem tak chwialo. Manson rowniez nie pisal by za szczegolnie walczyl z maszyna, a raczej jej ufal. Tu na razie walka ale i pewnie wyczucie co przyjdzie z czasem. Zmienilem tez nieliniowosc na kontrolerach.
-
To teraz wróć w książce Masona do rozdziału w którym opisuje swoje pierwsze loty na TH-23, szczególnie zawis ;)
Telepie, bo nie masz żadnych systemów stabilizacji, ani żadnych innych zmysłów prócz wzroku.
"Okay, See that tree out there?" The orientation instructor's
gravelly voice hissed in my earphones. I was finally getting my chance. The instructor
held the H-23 Hiller trainer in a hover in the middle of a ten-acre field.
"Yes, sir," I said, squeezing the intercom switch on the cyclic stick.
"Well, I'm gonna take care of the rest of the controls, and all I want you to do is to keep
this bird pointed in the direction of that tree." He jutted his chin forward. I nodded. "You
got that?"
"Yes, sir." My senses were overwhelmed by the clamor and bouncing and vibrations of
the H-23. The blades whirled crazily overhead; parts studied in ground school in static
drawings now spun relentlessly and vibrated, powered by the roaring, growling engine
behind my back. All the parts wanted to go their own way, but somehow the instructor
was controlling them, averaging their various motions into a position three feet above the
grass. We floated above the ground, gently rising and falling on an invisible sea. "Okay,
you've got it," my instructor said. I pushed first one and then the other of the spongy
pedals, trying to turn the machine while the instructor controlled the cyclic and collective.
All I had to do was point the helicopter at the tree. The tree swung wildly one way and
then the other. "You see the tree I'm talking about?"
"Yes, sir."
"Well, try to keep us pointed that way, if you don't mind." This instructor, like all the IP
in the primary phase of instruction, was a civilian who'd been in the military. The fact
that they were now civilians did not cramp their cynical teaching style. I concentrated
even harder. What could be wrong with me? I already knew how to fly airplanes. I
thoroughly understood the theory of controlling helicopters. I knew what the controls
did. Why couldn't I keep that goddamn tree in front of us? Swinging back and forth in
narrowing arcs, learning to anticipate the mushy response in the pedals, I finally
succeeded in keeping the tree in front of us most of the time, plus or minus twenty
degrees anyway.
"Not bad."
"Thank you, sir."
"Now that you have got the pedals down nice and good like you do, maybe we ought to
show you how this collective-pitch stick works."
"Okay, sir."
"What I'm going to do is to take all the controls again"-the IP put his feet back on the
pedals, and the tree immediately popped to a stable position dead ahead of us-"and then
let you try your luck with the collective. Just the collective. Try to keep us about this high
off the ground. Okay?"
"Yes, sir."
"You got it." This phrase always preceded the transfer of control.
"I've got it." The moment I grabbed the collective stick in my left hand, the helicopter,
the same helicopter that had been sitting placidly at three feet, lurched to five feet. It
seemed to push itself up. I pushed down too hard to correct. We strained up against the
harnesses as the ship dropped. I panicked and over-controlled again as the ground rushed
up. I pulled up too hard, causing us to pop back up to six or seven feet.
"About three feet would be fine."
"Yes, sir." Sweat dripped off me as I fought to achieve a stable altitude above the ground.
It wasn't a matter of just putting the collective in one position and leaving it there;
constant corrections had to be made. After a few minutes of yo-yo-ing up and down I was
able to keep the machine about where the IP wanted it.
"That's real good. You're a natural, kid."
"Thank you, sir."
"I've got it." The IP took, control of the collective. "One small thing you're going to have
to know is that when you pull up with the collective, that takes more power, which causes
more torque, which means you have to push a little left pedal to compensate. You have to
push a little right pedal as you reduce the collective."
"Yes, sir."
"The next control we're going to try is this here cyclic stick. You don't move this one
much, see." I looked at the IP's right hand as it held the cyclic-control grip. It was moving
plenty. The top of the cyclic vibrated in agitated harmony with the shaking machine.
"It looks like it's moving a lot to me, sir."
"I didn't say it wasn't moving; I said you don't move it much. There's a difference. The H-
23 is famous for the excessive motion of its cyclic. That's the feedback from all that
unbalanced crap spinning around up there. Try it for a while. You got it."
"I got it." I put my hand on the wavering cyclic grip between my knees. I could feel
strong mechanical tremors vibrating in many directions within my white-knuckled grasp.
The IP had the rest of the controls. The H-23 held its position for a few seconds and then
began drifting off to the left. I pushed the tugging grip to the right to correct. Nothing
seemed to happen. We still drifted left. I moved the grip farther to the right. The ship then
stopped its leftward drift, but instead of staying stable, like I thought it would, it leaned
over- to the right and drifted in that direction. It felt like there was no direct control of the
machine. I pulled the cyclic back to the left quickly, to correct, but the machine continued
to the right. The helicopter was taking on a personality, a stubborn personality. Whoa, I
thought to the machine turned beast. Whoa, goddamn it. I increased pressure away from
its drifting, and once again it halted, seemingly under control, and then drifted off in
another direction. "I would like it better if you kept the helicopter over one spot or
another that we both know about, if you, don't mind."
"Yes, sir." After a series of hesitating lurches in many different directions, I finally
caught on to the control delay in the cyclic. After five minutes of sweaty concentration I
was able to keep it within a ten-foot square.
"Well, you got it now, ace."
"Thank you, sir."
"Next thing to do, now that you've got the cyclic down, is to let you try all the controls at
once. Think you're up to that, kid?"
"Yes, sir."
"Okay, you got it."
"I -got it." The cyclic tugged, the collective pushed, and the pedals slapped my feet, but
for a brief moment I was in complete control. I was three feet off the ground hovering in
a real helicopter. A grin was forming on my sweaty face. Whoops. The illusion of control
ended abruptly. As I concentrated on keeping us, over one spot with the cyclic, we
climbed. When I pushed the collective back down to correct, I noticed we were drifting
backward, fast. I corrected by pushing forward. Now I noticed we were facing ninety
degrees away from where we started. I corrected with the pedals. Each control fought me
independently. I forgot about having to push the left pedal when I raised the collective. I
forgot the cyclic control lag. We whirled, and grumbled in a variety of confusing
directions, attitudes and altitudes all at once. There were absolutely too many things to
control. The IP, brave man that he was, let the ship lurch and roar and spin, all over that
field while I pushed the pedals, pumped the collective, and swept the cyclic around, with
little effect. I felt like I had a handful of severed reins and a runaway team of horses
heading for a cliff: I could not keep the machine anywhere near where I wanted it.
"I got it." The IP took over the controls. The engine and rotor rpm went back to the green:
We drifted down from fifteen feet to three, pointed away from the sun and back to the
tree, and moved back to the spot where we had started. I felt totally defeated.
"Well, it's true what they say about you all right, ace."
"What's that, sir?"
"You're a natural."
"A natural? Sir, I was all over the field."
"Don't worry about it, kid. We'll just keep practicing in smaller and smaller fields."
Bell 412HP ma zdwojony cyfrowy 3-osiowy AFCS, podobnie jak w Ka-50. Jest też opcja 4-osiowego systemu używanego np. przez Kanadyjczyków w maszynach ratowniczych.
-
Wg. tych nowych video z lekcji treningowych nawet chłopakom ładnie to wychodzi, więc możliwe, że to też kwestia wyczucia FM'u i maszyny:
http://www.youtube.com/watch?v=SoIjTYh3A-c
Na pewno jednak pierwsze zetkniecie z jego FM mocno "boli" hehehe.
-
Mam nadzieje że ewentualne zmiany będą "kosmetyczne" bo jak napisałem wcześniej moje wrażenia ze sterowania są podobne jak z mi-2 (coś w tym musi być 8) :-X) który tez nie posiada żadnej stabilizacji jaka jest np w Mi-24 lub Ka-50. Stad właśnie pewien "szok termiczny" związany z odmiennością poziomu trudności podczas pierwszych lotów jak wspomniał zresztą Yoyo
-
Niedługo będę jak Cygan ;). Na dachu już mi się udaje lądować.
(http://imageshack.us/scaled/thumb/15/dcs2013050216580391.jpg) (http://imageshack.us/photo/my-images/15/dcs2013050216580391.jpg/)
-
A już jesteś na etapie, kiedy możesz wybrać dach na którym wylądujesz? :D
-
A już jesteś na etapie, kiedy możesz wybrać dach na którym wylądujesz? :D
Hehehe. Ten wybrałem.
-
Przez was popadam w depresję. Czy jest jakaś szansa, że ktokolwiek obeznany zrobi filmik instruktażowy z komentarzem?
-
Szkoda, że nie_ma opcji dzielenia kokpitu._Można by robić wspólne loty treningowe.
-
Za starych dobrych czasów Jane's Simulations, tutorial uczył latać oddając do dyspozycji jeden ster na raz - tak jak się to robi w czasie kursu pilotażu Tutaj jesteśmy rzuceni na głęboką wodę i praktycznie nie ma co innego napisać niż - wykonuj ruchy małe i impulsowo: wracając drążkiem mniej-więcej do pozycji sprzed dokonania korekty. Reszta to ćwiczenie.
-
Po małym treningu jest coraz lepiej. Faktycznie duże znaczenie ma zakres ruchu joysticka. Warthog ma dość mały zakres ruchu, do tego sam drążek jest sztywny. Nie mniej jednak coraz lepiej udaje mi się kontrolować śmigłowiec- oby tak dalej:P
http://www.youtube.com/watch?v=1qkmuiYgHKE
-
Tak z czystej ciekawości zapytam.
Czy UH-1 lata się podobnie jak Ka-50 bez hydrauliki (i co za tym idzie stabilizacji oraz trymera)? Jest ciężej, czy nie?
-
W takiej konfiguracji na Ka-50 latałem tylko raz (pierwsze loty), ale pamiętam, że nie miałem większych problemów... tutaj problemy są. Ka-50 nawet bez zabawek jest stabilniejszy. Ale zobaczymy jak będzie się zachowywał UH-1 po poprawieniu FMu.
-
Myślę, że poprawienie FMu za wiele nie zmieni - tu potrzeba drąga z długą sztycą i wielką precyzją i tyle. Da się jednak tego nauczyć i wcale nie potrzeba żadnych customowych wajch, tylko sporo samozaparcia. No i należy zapomnieć wszystko, co się umie z Ka-50, będzie mniej bolało.
Ogólnie pod względem sterowania, to najtrudniejszy symulator w jaki kiedykolwiek grałem i zarazem najbardziej cieszący, jak już się coś udaje.
-
Ogólnie pod względem sterowania, to najtrudniejszy symulator w jaki kiedykolwiek grałem i zarazem najbardziej cieszący, jak już się coś udaje.
No to spróbuj bk-117 by nd art & technology do X-plane9 . Jeśli ktoś tego próbował długo wcześniej to do Hueya miał porządną zaprawę.
Osobiście uważam ze poziomy odwzorowania modelu lotu obu smiglaków są na podobnym poziomie. Z tym że Bk-117 powstał juz z 3(?) lata temu.Kto spróbuje polatać przekona się sam.
-
Latałem, jak dla mnie Huey jest dużo bardziej wymagający jeśli chodzi o FM. Chociaż wolałbym porównać Bk-117 z Hueyem po zapowiadanej zmianie FM.
-
Latałem, jak dla mnie Huey jest dużo bardziej wymagający jeśli chodzi o FM. Chociaż wolałbym porównać Bk-117 z Hueyem po zapowiadanej zmianie FM.
Ten FM to już nico zmienili w tej ostatniej mini łatce, ale dojdzie jeszcze "take off asists".
-
Nie było żadnych zmian FM Hueya w ostatniej łatce.
-
Chfylunia....
Nie po to zapłaciłem 160 zyla (czy nawet więcej) żeby teraz mieć zabawkę z czystego FSXa. Coraz więcej "specjalistów od EfEm" się pojawia...
Tak napisał mmaruda , trzeba mieć porządny kontroler żeby zakosztować tego "seksu". Duża rozdzielczość i chyba najważniejsze - duża dźwignia z odpowiednią rozdziałką. Drążek i orczyk to podstawa. Ze skokiem można sobie poradzić.
Po ponad 3 latach całkowitej absencji w lataniu, wsiadłem do UH-1 (bo w końcu się takowy pojawił). W sumie to ten dodatek mnie obudził, jako symulotnicznego śpiocha. Zacząłem od szufladowego MS Sidewinder Precision PRO. Było delikatnie mówiąc - ciężko. Szybciutko zorganizowałem sobie odpowiednią aparaturę. Troszku na szybko, troszku wyrafinowanie. A teraz najciekawsze - nie mogłem w przeszłości znaleźć czasu na dokończenie projektowanego joya i co? Przez ponad rok płaczu typu "nie mam czasu", "jeszcze trochę odpowiednich materiałów", "zygam na wszystko co kupne" etc etc - eureka!
Znalazł się czas i odpowiednie materiały, wojna matką wynalazków.
Jedno Wam powiem. Do tego modułu potrzeba bardzo dokładnego kontrolera (to raz). Z dużą rozdzielczością osi na stosunkowo mały zakres wychyłu. Dwa - nie ma co narzekać. Nawet jeśli jest na wyrost "wyśrubowany" FM to nadal jest super. Specyfika latania na trzepaczkach wymaga "czucia tyłkiem". Nigdy przed monitorem nie zasmakujemy tego zjawiska w 100%. Efekt trzeba oddać winny sposób. To nie War thunder. Nie każdy nada się do tego rzemiosła po 2 kwadransach i 4 kieliszkach.
Pozdro.
-
Nie no, zara, nie róbmy informacyjnego bajzlu, bo się ludzie pogubią.
1. Nie było w ogóle żadnych zmian w Hyziu odkąd się pojawił. Jedyna mowa o zmianach w FM, to taka, że filmiku tutorialowe (te pierwsze, nie te poprawione) były robione na starszej wersji, gdzie FM ponoć był jeszcze mniej stabilny.
2. Dobry kontroler tutaj pomoże, ale nie jest konieczny. Ja latam na CH i skoro nawet taka ciapa trzepaczkowa jak ja umie się nie zabić podczas lotu i nawet umie zawisnąć i posadzić to bydle na FARPie albo platformie wiertniczej, to każdy się nauczy. Grunt to nie grać na gazie - wczoraj osiadłem po ledwie 2 piwkach i było słabo, dziś na świeżo już w normie.
Co ciekawe, te filmiki były robione na też na sprzęcie od CH i ziomek tam trzyma maszynę twardo za mordę - czyli trzeba ćwiczyć i może poustawiać krzywe, ale cierpliwość i opanowanie grają tutaj pierwsze skrzypce, a nie walec od TM za 1,5 kafla.
3. Nie będzie żadnego "take off assist", rozważają dodanie uproszczenia w rodzaju "dampeningu" (nie wiem jak to po naszemu) coś jak w Sharku, ale nic oficjalnie nie powiedziano jak to ma wyglądać i ile ma pomóc.
4. FSXa to z tego nie będzie, eksperci od FMów są wszędzie, ale z tego co widzę, biadolące duszyczki co mówią, że się nie da, są na forum ED szybko gaszone i obdzielane poradami. Ci zaś co już ogarnęli, prują się, żeby FM już nie ruszać, bo ten pozwala im zachować swój elitarny status, czy jakoś tak... :)
-
Po dwóch kwadransach to najwyżej będziesz dopiero łapał w jaką stronę co ew. wychylić by się nie rozbić, nie mówiąc nawet o lądowaniu tam gdzie się chce. Wiele osób niestety zraża się do Hueya właśnie przez jego trudność w locie - niestety w dużej mierze to też wina kontrolerów. Lepiej wcześniej sprawdzić, czy nie ma się zbyt dużych luzów i wszystko pracuje jak powinno. Bez tego będzie b.ciężko, ale z drugiej strony - widziałem posta, że gościu dla tego UH-1H sprzedał swój motor by kupić sprzęt do latania i nowego PC, więc można i tak :].
Ps.
Panowie, była mała zmiana, pisał o tym ExilBivol (chodziło tylko o zmianę dot. startu, teraz nie mam czasu przeszukać), tak samo jak Take off assist też rozważają: http://forums.eagle.ru/showpost.php?p=1741180&postcount=17 , ale btw. co to za frajda latać na ułatwieniach. Nie to Forum. 8)
-
FM nie jest ani trochę wyśrubowany- przy odpowiednich ustawieniach osi (kilka razy o tym pisałem tutaj na forum) da się relatywnie łatwo dyktować maszynie warunki. Ja po ok 15 minutach walki z linearnymi osiami poddałem się kiedy zauważyłem, że ruch mojego joysticka mierzony dosłownie w milimetrach w grze mierzony jest w centymetrach (przy Top Gun Afterburner NIE DA SIĘ np. uzyskać kontrolowanego zawisu- będzie bujać na boki, bo ludzkie ciało nie jest wstanie wychylać drążka o 0.2mm w kontrolowany sposób, a nawet gdyby się dało, to potrzeba niezłego sprzętu który to odczyta). HTR miał świetną opcję w ustawieniach- przeliczało się długość drążka naszego kontrolera w cm na ustawienia czułości w HTR. Po ustawieniu curvature na 20 mogłem robić to co widać było na filmach przeze mnie zamieszczonych praktycznie bez żadnego treningu w DCS (wcześniej oczywiście latałem bardzo dużo m.inn. w tym FSX którego używają "specjalyści od FM). Ten Huey nie jest wcale bardziej wymagający, tylko jest skalibrowany pod pełnowymiarowe controllsy i to powinno być wręcz jasno zakomunikowane przez developerów moim zdaniem- ludzie by się nie zniechęcali.
-
SamekB - to było zakomunikowane przez devów, tylko te ich posty są rozrzucone po masie różnych wątków, które kwitną jak grzyby po deszczu. Nieco tam bajzel na forum.
YoYo - to co rozważają, to jak pisałem nie "take off assist", ma to być podobne do tej opcji z P-51 ale dotyczyć owego "dampingu", czyli zmiękczenia (?) responsywności kontrolera. Zapewne będzie to taki sam suwak, ale nie będzie miał nic wspólnego ze startem. Jak dla mnie spoko opcja, bo frajda z takiego ułatwienia może być taka, że niektórzy będą w ogóle w stanie latać. Jak już było wspomniane, wszystkie kłopoty w ogarniania są częściowo spowodowane ułomnością naszych kontrolerów. Jak ktoś będzie grał z tą opcją na Logitechu, to chyba nie można mu mieć za złe.
Ja tam uważam, że powinni zrobić filmik, jakieś dev notes, czy inny leading edge training, który wyjaśniałby w szczegółach ich filozofię konfiguracji kontrolera. Czym dokładnie latali i jak ustawili, na jakie ruchy drążka się to przełożyło. Gadanie, że ustaw sobie jak ci wygodnie, to akurat słaba opcja, bo tutaj potrzeba tak z 8 godzin ostrego latania, żeby stwierdzić, czy jest wygodnie, czy nie.
-
Jeśli chodzi o zmiany w samym FM to dzisiaj jeden z testerów potwierdził, że trwają cały czas prace nad Vortex Ring State. http://forums.eagle.ru/showpost.php?p=1752650&postcount=3
Nie miałem za wiele czasu polatać od kiedy kupiłem Huey'a, ale większość wypadków jakie miałem była spowodowana właśnie tym efektem. Przy podchodzeniu do lądowania spadałem jak kamień bo przesadziłem ze zniżaniem. Jak dla mnie zegar z prędkością pionową mógłby zajmować pół deski rozdzielczej :).
-
Tak, VRS i efektywność stabilizatora pionowego jest na tapecie u nich obecnie. VRS raczej nie powinien być zauważalny przed przekroczeniem -800fpm. Z kolei jak się zacznie latać dokładnie według książki - nawet tak szalonej jak szkolna USAF, to rzadko wchodzi się w rejon gdzie występuje ryzyko VRS obecnego modelu lotu.
-
Najnowsze doniesienia od EvilBivola głoszą, że ma być stabilniej i ma mniej bujać, ale to żaden tam trick, tylko następstwo poprawek wprowadzonych do belki stabilizującej, czy jak to się po naszemu nazywa (to takie oprócz śmigłą na maszcie - wybacznie brak wiedzy). Ogólnie mówią, że sporo pracują z pilotami i starają się tak ustawić FM, żeby pokrywał się z tym co mówią piloci UH-1H. Myślę, że o FM możemy być spokojni.
-
Ogólnie robi się już to co się chce:
http://www.youtube.com/watch?v=2t_SjWHCxrw&list=UUstPR1JT28ULlLtFmJ01BMg&index=1
8).
-
W polowie miesiaca, czyli koncowka przyszlego tygodnia, mozliwe ze wyjdzie patch z nieco bardziej user friendly modelem lotu.
http://forums.eagle.ru/showpost.php?p=1754955&postcount=73
Mam jednak nadzieje ze nie przesadza teraz w druga strone.
-
it´s still fighting the controllunits and almost crashing every time
Jak czytam takie rzeczy to niedobrze mi się robi. Po to wstawili dwie wersje "game" i " sim" żeby jak ktoś sobie nieradzi to żeby albo przestawił osie albo skorzystał z uproszczonego FM.
A tu odbieram wrażenie że ktoś chce oszukiwać sam siebie myśląc że bedzie latał na full real na "wygładzonym" FM tak naprawdę z poprawkami pod wpływem takich postów (oby nie). Nie twierdze że nie powinni troszkę poprawić to i owo np. to bujanie na boki na prędkościach przelotowych i większych. Dodatkowo u mnie na joyu z FF kopie mi na boki. Jest to trochę niewygodne jeśli chce się wykonać spokojny lot po prostej.
Ale niech w swojej głównej idei jaką jest realizm niech nie przekombinują idąc na kompromis spłycając FM. Niestety taka jest prawda, śmigłowcem bez systemu stabilizacji takim jak w np.Ka-50 nie lata się łatwo. A przynajmniej na poczatku potrzeba trochę pomęczyć się nad opanowaniem sterowania.
-
Pewnym problemem jest tutaj fakt, że cały model lotu oparli na modelu matematycznym NASA, a ci z kolei zrobili go tak by odzwierciedlał maszynę przy locie z prędkością 60 węzłów i w zawisie, więc model matematyczny rozjeżdża się z rzeczywistością powyżej i poniżej tej liczby.
(https://dl.dropboxusercontent.com/u/41767723/DCS/NASA%20TM%2073.254.gif)
-
Nie traktuj mnie zbyt dosłownie Symulator to w końcu symulator. Zdaje sobie sprawę ze ten czy inny model lotu nie będzie w 100% odzwierciedlający to co w realu. Bardziej mi chodzi żeby poziom jako taki nie został zaniżony
-
Nie odnosiłem się do tego fragmentu Twojej wypowiedzi. Ja widzę problem w tym, że model matematyczny jaki wykorzystali jako bazę ma błędy, które pozwalają Belsimtekowi na zrobienie tego czego się obawiasz - czyli ułatwienia całego FM, jedyna nadzieja w tym, że się nie ugną i będą się słuchać HuggyBear, który w ich zespole jest chyba jedyną osobą, która ma jakiekolwiek doświadczenie w poważnym lataniu tą maszyną.
-
Ja nie wiem skąd wam się bierze, że ktoś tam na nich wywiera presję - ludzie się dzielą swoimi wrażeniami, dostają porady i w końcu uczą się. Już powiedziano, że dla tych co nie umieją i nie chcą się nauczyć będzie asysta, zaś poprawki w modelu lotu są wprowadzane zgodnie z sugestiami ludzi, którzy mieli możliwość latać oryginałem. Zresztą byłby to chyba ewenement w DCS, gdyby model lotu został zmieniony, tylko dlatego, że komuś jest za trudno. No przecież to śmieszne. :)
-
W sumie Cygan ma rację. Rozumiem poprawiać i dopieszczać sim mode, ale nie ułatwiać. Od tego jest game mode.
Sam jestem cieniasem dla którego sim mode jest póki co za trudny, ale nie chcę żeby mi obniżali poprzeczkę.
Jak już chcą ułatwiać to niech zrobią tryb pośredni albo w opcjach w zakładce special dodadzą kilka okienek do zaznaczenia.
-
Tylko dodam dla przypomnienia, że to nie zawsze prawda, że trudniejszy model lotu jest bliższy realnemu zachowaniu maszyny.
Dla zobrazowania cytat z dokumentu zamieszczonego przez Sundownera:
"Precise hover and precise maneuvers around hover at low speeds, including quick stops and lateral translations, were more difficult with the simulated model than with the actual helicopter. [...] In spite of this, all pilots were able to adapt themselves to the simulator and fly quite precisely after a learning period."
Czyli: "Zawis i precyzyjne manewry przy niskich prędkościach, w tym szybkie wyhamowania i przemieszczenia, były trudniejsze w symulowanym modelu lotu (przygotowanym przez NASA) niż w realnym śmigłowcu. Pomimo tego wszyscy piloci byli w stanie dostosować się do symulatora i latać całkiem precyzyjnie po pewnym czasie poświęconym na naukę."
-
W nowej łatce 1.2.4.12179.160. jest delikatna zmiana FM.
Faktycznie mniej obecnie buja, ale zamiany są bardzo małe (w sumie na szczęście).
"UH-1H
+ Improved stability and hovering in flight
+ Smoothed input helicopter to "vortex ring NV";
+ Adjusted the angle of the bank indicator bulb (bulb)."
-
Ja bym powiedział, że zmiany są olbrzymie, ale może dlatego, że nie jadę na Warthogu, tylko potowym CH. W każdym razie wciąż trzeba się starać, ale zniknął efekt wahadełka. Przy starcie i zawisie wreszcie można spokojnie sobie wytrymować i za bardzo nie dryfujemy. Jakoś lepiej czuć maszynę. Odnoszę wrażenie, że wiem co robię i może nie latam jakoś mega precyzyjnie, ale może wystartować, zawisnąć i wylądować gdzie i jak chcę bez nagminnej nerwówki, spiętego karku i patrzenia na VVI i sztuczny horyzont co pół sekundy. Moment bycia bliskim wpadania w vortexa teraz można wyczuć i skutecznie skontrować bez zbytniego baletu po niebie i co najważniejsze, wiem co się dzieje bez patrzenia na VVI.
Ogólnie jest łatwiej i bardziej... logicznie? Myślę, że nowa osoba może teraz usiąść do sima i pierwsze 5 sekund nie skończy na WTF? ze strony pilota i wielkiej kraksie. Nie jest też tak, że mam już super-obycie, bo nie latałem przez tydzień z braku czasu i pilotowałem pod wpływem (a jak!).
:)
Nie powiedziałbym też, że jest jakoś sporo łatwiej, wciąż trzeba to i owo wiedzieć i pilnować się, ale zniknęło już nagminne rytmiczne machanie gałką i konieczność nadludzkiej antycypacji.
Żaden tam ze mnie ekspert i jeśli nie liczyć samo-latającego się Kamowa, to moje doświadczenie na trzepaczkach jest żadne, ale wydaje mi się, że FM jest taki jak powinien być - nie jest prosty, ale też nie tak kosmicznie trudny jak początkowo.
W dużym skrócie: wciąż potrzeba się skupić, ale nie jest już tak, żeby człowiek musiał spędzić 6 godzin na ćwiczeniu ładnego zawisu, czy lądowania gdzie się chce, żeby stwierdzić, że nie jest to niemożliwe.
Mimo wszystko, nieco z tych niesamowitych emocji przy oblatywaniu pierwszej wersji odeszło.
-
Nie no, TAK to można latać! Nadal z moim wysłużonym TM Hotas X zawis nie bardzo, o próbie lądowania lepiej nie mówić, ale jak to Maruda ładnie ujął, jest bardziej logicznie i jest baza do nauki dalszej.
-
Proszę powiedzcie jak się mam cała ta trudność do znanego dodosim 206 pod FSX
-
Dodo 206 jest łatwiej utrzymać. Jest bardziej stabilny w locie i zawis w nim jest prostszy do wykonania.
-
Kupiłem niedawno, a więc już po pierwszym paczu. Dla mnie osobiście megazabawa. Trudno mi oczywiście porównać do oryginału, ale wierzę na słowo redaktorom YoYo i Sunowi, że model lotu uwzględnia wszystko co charakterystyczne dla tej maszyny.
Jeśli chodzi o moje odczucia, to sam lot jest stosunkowo łatwy. Maszyna dobrze się prowadzi i pozwala na całkiem sporo. Daje to dużo frajdy. Inna sprawa, że na razie latam pusty - bez desantu. Więcej problemów mam z przejściem do zawisu zaraz po starcie. Choć tu w miarę szybko można dojść do wprawy. Pedały są bardzo przydatne.
Natomiast lądowanie to dla mnie wciąż duży problem. Jedyne co mi się udaje to siadanie z poślizgiem ;). Szoruję jeszcze kilka metrów po ziemi płozami. Przejście do zawisu w czasie lądowania to dla mnie czarna magia jeszcze. Ale zabawa jest.
Ktoś na forum ED napisał, ze to najlepiej wydane pieniądze na sim. I chyba ma dużo racji bo własnie model lotu w tym przypadku to i przyjemność i wyzwanie.
-
Próbowałem i polecam zjawisko startu z wpływem ziemi i bez wpływu ziemi. Lot w nocy bez punktu odniesienia :.> Ciekawi mnie też czy w ostatecznej postaci będzie efekt wkręcania rączki obrotów wirnika.
-
Trudno mi oczywiście porównać do oryginału, ale wierzę na słowo redaktorom YoYo i Sunowi, że model lotu uwzględnia wszystko co charakterystyczne dla tej maszyny.
Z tym zastrzeżeniem, że póki co o ile elementy wszystkie są, to ich zgodność nie do końca się pokrywa z rzeczywistością - powyżej 60 węzłów prędkości i 6000 stóp pułapu model lotu się rozjeżdża - co najbardziej widoczne jest w misji Elbrus Rescue - gdzie mamy wystartować w warunkach jakich maszyna powinna mieć zapas mocy do zawisu bez wpływu ziemi, a nie potrafi oderwać płóz od gruntu.
-
Dzięki za info. Tak wysoko jeszcze nie leciałem :) . Natomiast przy okazji - sama recka super.
-
Dzięki za info. Tak wysoko jeszcze nie leciałem :) .
To polecam, ale po zapakowaniu drużyny nie będzie już tak wesoło nawet na emergency power :].
-
Polecam jeszcze autorotację z 600 feet. Z całkowicie obciętym silnikiem udało mi się ocaleć dwa razy więc to nie przypadek.
-
Jak zapakować desant?
-
Jak zapakować desant?
Tzn? Musi misja być oskryptowana odpowiednio. Są dwa rodzaje, np. przez obsługę Radio (opcja Other), lub są misje z automatycznym załadunkiem / rozładunkiem.
Poćwicz sobie np. tę: http://forums.eagle.ru/showpost.php?p=1769221&postcount=11