Przez dłuższy czas niczego nie pisałem, co nie znaczy, że nic się u nas nie dzieje :). Po kampanii osetyjskiej, przeszliśmy następną kampanię w Osetii Południowej tym razem głównie na śmigłowcach. Wraz z nami brali udział piloci z 73rd Virtual Squadron "WINGED HUSSARS" na A-10C, oraz z 7WELTu. Było to dla mnie jak i dla całego GRADu ciekawe i jak najbardziej pozytywne doświadczenie. Tym razem chciałbym się podzielić wprowadzeniem do naszej nowej kampanii zatytułowanej "Operation Georgian Freedom". Jak zwykle zapraszamy wszystkich chętnych na wspólne loty :).
(https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/t31.0-8/16112509_1311667062229080_6690815609299284318_o.jpg?oh=020213e1357b0aa9c322cb2b7a6ec6ac&oe=590BBA4B)
Kampania „Georgian Freedom”, prolog.
W latach 80., na skutek gorbaczowskiej pieriestrojki powtórnie ujawniły się gruzińskie aspiracje niepodległościowe. 31 marca 1991 98,91% Gruzinów opowiedziało się w referendum za niepodległością, która została ogłoszona 9 kwietnia. 26 maja prezydentem Gruzji wybrany został Zwiad Gamsachurdia. Dążył on do zaciśnięcia więzi z zachodem. Lobbował on za dołączeniem Gruzji do NATO, oraz do budowy rurociągu prowadzącego z Baku aż do wybrzerza. Gdyby projekt się udał, Azerbejdżan nie byłby uzależniony od Rosji, jeżeli chodzi o sprzedaż ropy na zachód. Sytuacja zmieniła się diametralnie, gdy 22 grudnia 1991 r. został obalony przez pucz inspirowany przez jeszcze istniejący Związek Radziecki. Eduard Szewardnadze, były radziecki minister spraw zagranicznych, ogłosił się nowym prezydentem Gruzji. W konsekwencji Gruzję ogarnęła wojna domowa między zwolennikami Szewadnadzego i Gamsachurdii, która nałożyła się na lokalne konflikty zbrojne o charakterze narodowościowym, jakie wybuchły w Południowej Osetii i Abchazji. Po pierwszym tygodniu walk i znacznych sukcesach wojsk popierających legalnego prezydenta Zwiada Gamsachurdia, wydawać by się mogło, że prezydent powróci o władzy. Niestety, 2 stycznia 1992, do Gruzji wjechały pierwsze kolumny wojsk Rosyjskich zajmując Abchazję, oraz stolicę Gruzji- Tibilisi. Najdłużej broniącym się miejscem była baza wojskowa w Kutaisi, która została zdobyta 5 stycznia. Pozostałe siły Gruzińskie miały za zadanie wycofać się w tereny górzyste i kontynuować walkę partyzancką.
Rząd prezydenta Zwiada Gamsachurdia, któremu udało się zbiec do Turcji usilnie wzywał o reakcję świata zachodniego. Jego apele zostały wysłuchane. 6 stycznia została utworzona koalicja państw mających za zadanie przywrócenie do władzy legalnego gruzińskiego rządu. W skład koalicji weszły: Stany Zjednoczone, Francja, Wielka Brytania, Turcja, Chorwacja, oraz Bułgaria. Państwem, które nie weszło w skład koalicji, ale zobowiązało się wspomóc działania była Ukraina. Udostępniła ona swoje bazy na Krymie, oraz wypożyczyła latającą cysternę wraz z osłoną myśliwską.
11 stycznia 1992 roku
Sytuacja wygląda następująco: Całe terytorium Gruzji jest zajęte przez przeciwnika. Zadaniem naszej grupy będzie dokonanie rozpoznania wrogich sił stacjonujących w Gruzji, oznaczenie pozycji i identyfikacja systemów przeciwlotniczych, większych skupisk wojsk Rosyjskich, oraz wybranie najdogoniejszego miejsca przeprowadzenia desantu biorąc pod uwagę ewentualny opór jaki siły lądujące mogą napotkać, bliskość portów i lotnisk, które po udanym lądowaniu będą nam bardzo potrzebne, w celu dyslokacji dalszych sił, oraz aby dostarczyć zaopatrzenie dla już walczących wojsk.