Drugie pytanie, czy współczesne repliki broni z początku XIX wieku są tak samo niecelne jak ich oryginalni bracia z epoki?
Kolejny przykład celności broni czarnoprochowej.
Przy okazji dzisiejszego pobytu na strzelnicy zrobiłem taki eksperyment. Strzelanie wg. tzw. zagadnienia nr1 przewidzianego dla pistoletu wojskowego w poprzedniej* instrukcji strzelań dla współczesnej armii (czyli WP).
Warunki, które określała obowiązująca do 2005r. instrukcja były następujące:
Cel: figura bojowa 23p (popiersie)
Odległość: 25m
Ilość strzałów: 5
Czas: nieograniczony
Ocena: 40 pkt. - bdb, 35 pkt. - db, 30 pkt. - dst.
Z tego co pamiętam z czasów służby to wynik ponad 45 pkt. z pistoletu P-83 lub P-64 (a dawniej TT) był uważany za naprawdę dobry.
Wynik osiągnięty z pistoletu kapiszonowego Kentucky kal. .45 (broń wybitnie nietarczowa, z twardym spustem i prymitywnymi przyrządami celowniczymi - replika takiego typowego amerykańskiego "pistoletu użytkowego" pierwszej połowy XIX) to 48 pkt.
Wynik całkowicie powtarzalny (w dwóch innych seriach po 47 pkt.). Czas oddania 5 strzałów (pięciokrotnego załadowania broni, pozycja wyjściowa - broń rozładowana) ok. 3 minut.
Wniosek - pistolet kapiszonowy z lufą gwintowaną, nie będący bronią typowo tarczową ("użytkowy") przy ładowaniu podporządkowanym nie precyzji, a prędkości ładowania (kula "podkalibrowa"
.44 uszczelniana w gwintach "na flejtuch", a proch mierzony "na łuskę") jest celnością całkowicie porównywalny ze współczesnymi "pistoletami wojskowymi" używanymi w WP.
PS. Na 28 marca planujemy w Bydgoszczy imprezę strzelecką na strzelnicy garnizonowej dla osób strzelających z broni czarnoprochowej.
________________
*) O obecnej instrukcji (obowiązującej od 2005r.) strzelań szkoda gadać - gdyż na zaliczenie strzelania nr 1 odbywanego do figury bojowej 23 z odległości 25m wystarczy 1 (słownie raz) trafić w tarczę na 4 strzały, które należy oddać w czasie 5 minut w postawie stojącej. Aby otrzymać najwyższą ocenę [sic!] "bardzo dobrą" należy trafić w popiersie "aż" 3 razy (na te 4 strzały).
