Jeśli chodzi o szkolenie pilotów lotnictwa pokładowego WMF to w systemie szkolenia pilotów była pewna luka - mianowicie brak dedykowanego samolotu szkolnego dla pilotów Su-27K/Su-33. Staż na Su-27P czy Su-27UB to jedno, ale przesiadka na Su-33 wymagała w pewnym etapie programu szkolenia przygotowania do lądowania na pokładzie lotniskowca.
Do tej pory ten etap realizowany był przez szkolny samolot pokładowy rosyjskiej marynarki Su-25UTG, z tym że w pierwotnym okresie, w swoim założeniu SU-25UTG został zbudowany nie stricte dla treningu na lotniskowcu, ale właśnie na naziemnej makiecie pokładu (stanowisko NITKA, specjalnie zbudowane w Nowofiodorowce na Krymie). Było to zresztą rozumne działanie, bowiem marynarka nie posiadała wówczas pilotów przeszkolonych w starcie i lądowaniu na lotniskowcu 'klasycznym' samolotem.
W programie szkolenia jednak była "dziura", wyszło bowiem że potrzebny był również samolot do treningu na pokładzie "Kuzniecowa" (i ew. przyszłych lotniskowców), ale ta maszyna musiałaby mieć już własności lotne bliskie Su-33. Stąd zamysł Su-27KUB czy też w ostateczności Su-33. Przy czym szkolenie pilotów lotnictwa pokładowego było w zamyśle może i pierwszym, ale zdecydowanie nie najważniejszym przeznaczeniem Su-27KUB, pomyślano go bowiem przede wszystkim jako dwumiejscowy samolot wielozadaniowy, oprócz zadań typowych dla "zwykłych" Su-33 również przeznaczony być miał do zwalczania celów nawodnych i naziemnych.
Ponadto warto zauważyć że w 279 OKIAP jest oprócz powyższej listy co najmniej jeszcze jeden samolot - szkolno-bojowa szparka Su-27UB nr taktyczny
20, zapewne też do szkolenia pilotów:
Program Su-27KUB, jako o małym priorytecie, biegł jednak stosunkowo wolno i w zasadzie dopiero w roku 2001 założono nań kompleks bojowy tj. radiolokator Fazotron Żuk-MS (defacto: powiększony Żuk-M z bazą elementową tego radaru, zaś S po prostu oznacza że kompleks jest zwymiarowany dla samolotów Suchoja). Co interesujące program kontynuowano jeszcze sporo czasu, w latach następnych tj. w 2003 roku założono silniki AL-31FP z ruchomymi dyszami a także kompleks bojowy zmodernizowany do standardu Żuk-MFS, znany też skądinąd jako wyrób N031 Sokół-III będący kolejną odmianą Żuk-M/MS ale z anteną FAR ze skanowaniem elektronicznym.
Warto też zauważyć że prowadzony przez KnAAPO program T10KUB swego czasu był konkurencyjny wobec T10WS (seryjny Su-34) prowadzonego przez NAPO gdyż w KnAAPO przewidywano ówcześnie m.in. także lądową wersję T10KUB. Podobieństw między hipotetyczną lądową wersją T010KUB a T10WS znalazło by się całkiem sporo, obydwie maszyny przedstawiają nieco podobne założenia konstrukcyjne, przenoszą dość podobne uzbrojenie i w pewnym zakresie ich zadania zapewne by się pokryły. Aczkolwiek warto zauważyć również że T10WS proponowany przez NAPO był jednak większy, miał znacznie bogatsze wyposażenie radioelektroniczne, większy zasięg operacyjny aczkolwiek z drugiej strony T10WS nie nadawał się do operowania z pokładu Kuzniecowa - był zbyt ciężki, no chyba że przyjętoby na uzbrojenie rosyjskiej floty jakiś dużo większy lotniskowiec z prawdziwego zdarzenia z katapultami parowymi - wówczas ewentualnie i o pokładowym Su-34 można by pomyśleć. Natomiast Su-27KUB stworzono jako myśliwca pokładowego z tym że Su-34 był wówczas już na całkiem zaawansowanym etapie prac, natomiast Su-27KUB ciągle istniał w jednym prototypie i delikatnie mówiąc daleko mu było do konfiguracji finalnej.
Zresztą Su-27KUB miałby chyba niewielkie szanse na przyjęcie na uzbrojenie przez WWS - pomijając nawet wcześniej wymienione przyczyny to MON RF oraz holding Suchoja na pewno wolałoby aby również koncern NAPO z Nowosybirska - producent Su-34, prosperujący wówczas znacznie gorzej niż KnAAPO (które wówczas sporo budowało na eksport jak również modernizowało samoloty WWS) również dostał jakieś zamówienia. Natomiast nieco inna sytuacja była w lotnictwie WMF - jako samolot pokładowy marynarce rekomendowano wówczas Su-27KUB, aczkolwiek między Bogiem a prawdą to Su-34 na ten przykład też nie byłby tak zupełnie bez szans na przyjęcie na uzbrojenie lotnictwa WMF ale operującego z baz lądowych - na przykład na miejsce Su-24M a częściowo pewnie i Tu-22M3.
