Trochę historii zabaw irańskich sił powietrznych z sys. plot.
Hawk.
Z niedawno ujawnionych informacji wynika iż wersja rakiety
Hawk przenoszona przez irańskie kociaki nosi nazwę
Sedjil, a w zachodnich materiałach można się także spotkać z nazwą
Sky Hawk.
Początki rakiety datuje się na rok 1984, kiedy topniejący zapas rakiet AIM-54A przeznaczonych dla irańskich F-14A zmusił tamtejsze siły powietrzne do poszukiwania alternatywnego uzbrojenia dla kociaków w ramach programu badawczego
Long Fang. Z tego następnie wywodzi się program
Sky Hawk, mający na celu przystosowanie rakiet MIM-23B sytemu plot
Improved Hawk do ich przenoszenia na pylonach podskrzydłowych F-14A (prawdopodobnie tylko na nich).
Generalnie w toku prac program napotkał piętrzące się trudności techniczne, z kótrych głównym problemem było zsynchronizowanie i zestrojenie półaktywnej głowicy rakiety z radiolokatorem AN/AWG-9, gdyż fale radiolokatora Tomcata oraz radaru napprowadzającego systemu Hawk pracowały w odmiennych zakresach częstotliwości. Wedle niepotwierdzonych plotek wykorzystano także wcześniejsze prace izraleskie nad przebudową i przystosowaniem pocisków przeciwradiolokacyjnych Standard do pełnienia roli rakiety pow.-pow. średniego zasięgu, przeznaczoną do zwalczania MiGów-25 lotnictwa syryjskiego i egipskiego.
Pierwsze testy przeprowadzono w roku 1986, i większość ujawnionych fotografii pochodzi właśnie z tego okresu. Jednakże obecnie wiadome jest iż w Iranie zdołano wykonać niewielką serię pocisków
Sedjil i próby kontynuowano także w latach 90-tych.
