Cześć .
Jak wiecie robie inżynierkę z modelu 3D Łosia
Niestety zmarnowałem trochę czasu na pracą nad wnętrzem samolotu , teraz muszę poświęcić kilka dni na zrobienie dokumentacji.
No i ktoś to musi sprawdzić .
Jak na razie kawałek wstępu do historii i trochę opisu konstrukcji . Jak na razie wszystko robione na brudno ale jeśli macie jakieś sugestię na co zwrócić szczególną uwagę to piszcie . W wypadku jakiś potknięć , błędów , stylistyki też piszcie
Co do Challenge 1934 to znacie jakieś ciekawostki które mógłbym dodać ?
Historia
1.Historia konstrukcji
Historia Łosia zaczyna się od zawodów Challenge (fr. Challenge International de Turisme). Były to zawody samolotów turystycznych rozgrywane w latach 1929,1930,1932 i 1934 . Brali w nich udział i odnosili sukcesy również Polacy.
12-28 sierpnia 1932 r. zawody odbywały się w Berlinie . Aeroklub Berliński stał sie organizatorem zawodów gdyż na Challenge 1930 pierwsze miejsce zajął niemiecki pilot Fritz Morzik . W zawodach brały udział 42 załogi z Niemiec(15) , Francji(
, Włoch (
, Polski (5), Czechosłowacji(4) oraz Szwajcarii(2) . Zawody były rozgrywane w trzech kategoriach : próby szybkości maksymalnej ,prób technicznych samolotów(oceniano konstrukcję samolotu) oraz lotu okrężnego wokół Europy. Samoloty startowały z załogami dwuosobowymi pilot – mechanik . Pierwsze miejsce zajęła polska załoga : Franciszek Żwirki i Stanisław Wigury . Dzięki panującym ówcześnie zasadom Polska stała się organizatorem kolejnych zawodów.
Challenge 1934 odbył się w Warszawie w dniach 28 Sierpnia -16 Września . Zwycięzcą został Polski pilot Jerzy Bajan lecący na samolocie RWD-9S ; drugie miejsce zajął również Polak Stanisław Płonczyński także na samolocie RWD-9S.
Niestety Polski nie było stać na organizację kolejnych zawodów . Władze wojskowe wycofały swój udział z tej imprezy gdyż pochłaniała zbyt wiele środków finansowych oraz angażowała biura konstrukcyjne do tworzenia kolejnych samolotów turystycznych. Pozyskane w ten sposób zasoby ludzkie i finansowe przeznaczono do programu powszechnych szkoleń lotniczych oraz na konstrukcję nowych samolotów bojowych .
Na jesień 1934 do Polskich Zakładów Lotniczych wpłynęło zamówienie od Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych . Zamówienie opiewało na stworzenie nowego dwusilnikowego bombowca . Wymogami technicznymi był : udźwig bomb o łącznej masie 2000 kg , zasięg do 1200 km , prędkość przelotowa powyżej 320 km/h.
2.Udział w walce
3.Opis konstrukcji
Dwusilnikowy bombowiec konstrukcji całkowicie metalowej .
Skrzydła posiadają przekrój laminarny który został uzyskany przypadkiem . Podczas prac nad samolotem okazało się że brzeszczoty bomb nie pasują do projektowanych komór bombowych . Musiano powiększyć komory i zmienić profil skrzydła. Skrzydła konstrukcji kesonowej opracowanej przez Franciszka Misztala .
Układ paliwowy był najsłabszym punktem Łosia . Składał się z dwóch zbiorników skrzydłowych(po 238l) i dwóch opadowych(po 119l) oraz zbiornika głównego (532l) umieszczonego pod kabiną pilota ; opcjonalnie można było podłączyć dwa zbiorniki po 369l zamiast bomb 300 kg. Wadami układy paliwowego były:
1. Pompowanie zbiorników pod ciśnieniem . W warunkach bojowych kiedy posiadało się paliwo ale nie miało pompy nie można było zatankować Łosia . Był przypadek że do tego celu użyto pompy strażackiej.
2. Skomplikowane sterowanie układem . Wiele wypadków było spowodowanych przez niedoświadczone załogi i błędy popełniane przez nie . Najjaskrawszym tego przykładem są wypadki pilotów niemieckich i radzieckich na zdobycznych Łosiach.
3. Brak jakiegokolwiek opancerzenia . W wypadku oszczekania Łosia bardzo łatwo mogło dojść do pożaru.
Sterowania składało się z kurków 4-drogowych lewego i prawego oraz kurka 3-drogowego centralnego . Start i lądowanie odbywało się na zbiornikach opadowych lot na zbiornikach głównych.
Podwozie hydrauliczne systemu Messier. W pierwszych wersjach koło pojedyncze w późniejszych zastosowano podwozie wahadłowe Piotra Kubickiego . Umożliwiało niezależny ruch bliźniaczych kół w pionie. Koła niskociśnieniowe o rozmiarze 775x440mm firmy Stomil . Podwozie całkowicie chowane do gondoli silników . Awaryjne wypuszczanie podwozia odbywało się poprzez manipulację specjalnym zaworem w kabinie pilota oraz pompą ręczną. Początkowo stosowano pojedyncze golenie olejowo powietrzne Lilypop później zmieniono je na typu Avia. Wypuszczenie podwozia sygnalizowały lampki w kabinie pilota oraz tzw. żołnierzyki . Metalowe pręty wysuwające się z górnej części gondoli ; widoczne z kabiny pilota. Hamulce hydrauliczne firmy Dunlop , niektóre egzemplarze Łosia posiadały również opony tej firmy . Z tyłu kadłuba znajdowała się płoza ogonowa z metalową samonastawną rolką oraz amortyzatorem powietrzno-olejnym .
Napęd tworzyły dwa silniki gwiazdowe chłodzone powietrzem osłonięte pierścieniem duralowym PZL . Śmigła truj-łopatowe metalowe długości 3,5 metra o zmiennym skoku , w odróżnieniu od konstrukcji amerykańskich posiadały kołpaki.
Dane Techniczno Lotne
Wersja samolotu j.m. PZL37A PZL37B PZL37C PZL37D
Typ silników Pegasus XIIB Pegasus XX Gnome-Rhone 14 N01 Gnome-Rhone 14 N21
Moc silników kW 2x685 2x695 2x750 2x810
Rozpiętość m 17,93 17,93 17,93 17,93
Długość m 12,92 12,92 12,92 12,92
Wysokość m 4,25 4,25 4,25 4,25
Wysokość w linii lotu m 5,40 5,40 5,40 5,40
Cięciwa skrzydła u nasady m 4,00 4,00 4,00 4,00
Cięciwa skrzydła na złączeniu m 3,70 3,70 3,70 3,70
Końcowa cięciwa skrzydła m 2,40 2,40 2,40 2,40
Rozpiętość usterzenia poziomego m 5,45 5,45 5,45 5,45
Cięciwa statecznika poziomego u nasady m 2,30 2,30 2,30 2,30
Końcowa cięciwa statecznika poziomego m 1,20 1,20 1,20 1,20
Powierzchnia skrzydeł m^2 53,5 53,5 53,5 53,5
Masa własna kg 4920 4935 5160 5200
Masa użyteczna kg 3945 3945 3840 3800
Masa w locie ( max.) kg 8865 8800 9000 9000
Masa do lądowania (max.) kg 8500 8500 8500 8500
Obciążenie powierzchni nośnej kg/m^2 162 166 168 168
Obciążenie mocy kg/kW 6,9 6,6 6,0 5,6
Prędkość maksymalna na ziemi km 360 370 380 395
Prędkość maksymalna na wysokości km 396 412 460 490
Prędkość przelotowa km 310 320 340 370
Prędkość minimalna km 115 120 120 120
Prędkość nurkowania (max.) km 520 520 520 520
Prędkość wznoszenia m/s 5,1 4,7 5,0 5,5
Czas wznoszenia na 1000m min 3,30 4,15 3,25 3,10
Czas wznoszenia na 3000m min 12,20 13,00 12,10 12,00
Pułap praktyczny m 5000 6000 6900 7900
Pułap bez bomb i z połową paliwa m 7800 8900 9900 10900
Zasięg km 1050 1000 1000 950
Zasięg (max.) km 1800 1750 1750 1600
Zasięg z dodatkowymi zbiornikami paliwa km 2400 2600 2500 2400
Rozbieg m 465 473 485 485
Start do 20m m 845 850 870 880
Dobieg m 310 340 360 360
Długotrwałość lotu h;m 3,10 3,00 2,50 2,40
Długotrwałość lotu (max.) h;m 5,00 4,50 4,30 4,20
Źródło : Modelarz 4/2002
Uzbrojenie kaemy 7,92 mm typ PWU wz.37 Szczeniak z celownikiem polskim FK wz.18 . Umieszczone na trzech stanowiskach : nosowym , tylnym górnym i dolnym . Bomby 2x300kilo w kadłubie , 18x100kg w skrzydłach , w tyle gondoli silnikowej bomba oświetlająca 12kg wz. 35 lub M-3.
Wyposażenie kabiny.
4. Poszczególne wersje
• PZL.37/I – średni bombowiec, pierwszy prototyp
• PZL.37/II – średni bombowiec, drugi prototyp
• PZL.37/III – średni bombowiec, trzeci prototyp i zarazem "samolot reklamowy"
• PZL.37A – średni bombowiec, pojedyncze usterzenie pionowe
• PZL.37A bis – średni bombowiec, podwójne usterzenie pionowe
• PZL.37B – średni bombowiec, silnik Pegasus XX
• PZL.37C – średni bombowiec, wersja eksportowa z silnikiem Gnome-Rhone 14N01
• PZL.37D – średni bombowiec, wersja eksportowa z silnikiem Gnome-Rhone 14N21
