Wątek: Su-27P i telemetria: Taktyczne systemy wymiany informacji w lotnictwie WWS

[Kusch]

Sposób zobrazowania danych telemetrycznych  w Su-27 (IPW-31)



1. Target/purpose with the line of height, the velocity vector, transmitted from the leading component/link (not identified).
2. number of target/purpose.
3. Target/purpose with the line of height, the velocity vector (identified)
4. Number of the identified target/purpose.
5. Target/purpose, accompanied BY RLS.
6. Number of target/purpose.
7. The number of the lead aircraft link, to which is transmitted the target/purpose.
8. Friendly aircraft about by number.
9. Leader of link about by number.
10. slaves (wingmen) of link with the numbers.
11. Number of the ranking of targets/purposes according to the degree of danger.
12. Target/purpose, assigned to the attack.
13. Scale
14. Flying range on the fuel reserve.

Poszukuję także informacji o systemie automatyczngo kierowania  SDU-10-27, systemie wymiany informacji telemetrycznych 11G6 Spektr, oraz o SPK-68, SPK-75 Система Передачи Команд (data link)

[John Cool]

Genialne :023: Czy mogę się nieśmiało zapytać skąd ta ilustracja?

Rysunek fajowo ukazuje zilustrowanie sposobu prezentacji danych m.in. przez system współpracy grupowej K-DlA/TKS-2-27 (Typowyj Kompleks Swiazi). Natomiast SPK-68 i SPK-75 to standard łączy zwykle podporządkowanych w Su-27S/P kompleksowi Spektr, który odowiada za naprowadzenie samolotu na cel z naziemnego lub powie­trznego stanowiska dowodzenia. Za pomocą łączy do Spektra przekazywane są komendy określające prędkość i kurs lotu, info o celu i komendy odnośnie przygotowania stacji radiolokacyj­nej, uzbrojenia itd. Sposobu prezentacji komend na IPW-2-31 niestety nie znam, a podobny rysunek by się przydał Od siebie mogę dodać iż system Spektr wykorzystuje też łącza standardów ALM-1 i ALM-4. Generalnie samoloty Su-27 mają ideowo dość podobne łącza do tych wykorzystywanych w MiGach-31, ale bliższych szczegółów odnośnie ich systemu - APD-518, a także Spektra czy TKS niestety nie znam.

Nic tylko podrzucić schemat panom z ED i niech zakoszą rękawy do roboty nad poprawianiem awioniki

[Kusch]

Genialne  Czy mogę się nieśmiało zapytać skąd ta ilustracja?

Prawdopodobnie już posiadasz 

Nic tylko podrzucić schemat panom z ED i niech zakoszą rękawy do roboty nad poprawianiem awioniki

Podrzucony wcześniej niz tutaj 

Dzięki za info 

[some1]

Wszystko pięknie, ale jak te kropki (14) pokazują dopuszczalny zasięg samolotu ?

[Kusch]

Tak.

Dobra jedziemy dalej:

Trochę parametrów SPK-68, SPK-75, ALM-1 i ALM-4

[some1]

Tak.

Uhm, ale w jaki sposób???

Przemieszczają się po ekranie rysując granicę, wyświetlają zasięg w systemie dwójkowym, czy jeszcze jakoś inaczej? 

[Kusch]

Według mojego małego rozumku, komputer wylicza zasięg i przemieszcza je (kropki) po ekranie rysując granicę. To jest sprzęt dla kufajmanów Panie, musi być prosto i zwięzle 

Przypomnę, gdyż może wszyscy nie wiedzą, ale każdy rosyjski myśliwiec działający w systemie OP, może automatycznie wykonać lot na przechwycenie, od startu aż po odpalenie pocisków. Tak już rosyjska filozofia.

[BigMac]

Automatycznie = bez pilota siedzącego w kokpicie? MiG-21 też?

[John Cool]

MiG-21 też?

Ano, i MiGi-21 też Od początku lat 70-tych we wszystkich myśliwcach PVO (m.in. w MiGach-21/23 czy -25) stosowano urządzenia, które współpracowały z naziemnym systemem naprowadzania na cele powietrzne. System ten nazywał się chyba jakoś Wozduch-1 czy też -1M. Pokładowe urządzenia łączności myśliwca i łącza danych otrzymywały elektroniczne komendy, które następnie automat przekazywał do pokładowej maszyny cyfrowej. One określały parametry lotu, przydział przechwytywanego celu i dane o nim. Dalej szły już komendy odnośnie przygotowania stacji radiolokacyj­nej (tryb przechwycenia) i broni pokładowej. Tak to ogólnikowo wygląda i w zasadzie fakt, czasami pilot ma naprawdę tutaj niewiele do roboty. Podobnie działało właśnie urządzenie, a właściwie kompleks urządzeń Spektr w Su-27S/P czy podobne urządzenia w MiGach-31, wspomniane już w tej dyskusji, ale one były już oparte na nowocześniejszych łączach, bardziej uniwersalne i zgodne z kilkoma standardami datalinków. Mogły przy tym otrzymywać dane z wielu źródeł. No i Su-27 czy MiG-31 mają znacznie nowocześniejsze stacje i mogą działać bardziej autonomicznie, nie będąc uwiązanym i nie polegając jedynie na suchej ocenie sytuacji przez kontrolę naziemną. W samolotach takich jak MiGi-21, które same mają stacje o stusunkowo niewielkich mocach, sukces w przechwyceniu celu w dużej mierze zależał od skuteczności działania takiego systemu.

[BigMac]

To się zwało Łazur-1M i wiem jak wyglądają procedury przechwycenia z takim radarem pokładowym o zasięgu 15km, ale nie sądzę, żeby można było z 21 zrobić UAVa, tj zdalnie operować dosłownie wszystkim. Był tam autopilot komendowy zintegrowany z Łazurem, ale chyba by nie potrafił wystartować itd., tylko lecieć za kursem.

[Kusch]

No już bez przesady, nie róbmy z tego UAVa od razu. W takim MiGu-23 pilot przydawał się jak najbardziej. Kiedy zaświeciła mu się kontrolka pod HUDem z literką "Ф" był to sygnał z radiokomendowego naprowadzania, że powinien właśnie włączyć dopalanie 
Naprowadzanie na cel może być wykonywane w trybie automatycznym lub komendowym. W trybie automatycznym polecenia z naziemnej stacji naprowadzania za pośrednictwem pokładowej aparatury odbiorczej Lazur' oraz systemu sterowania są przesyłane bezpośrednio na stery samolotu, bez udziału pilota. W trybie komendowym te same polecenia są przekazywane pilotowi w formie komunikatów na przyrządach pokładowych: dodatkowe strzałki na wskaźnikach kursu, prędkości i wysokości ustawiają się w pobliżu wartości wyliczonych przez system naziemny. Zadaniem pilota jest zgranie parametrów lotu ze wskazaniami podanymi z ziemi (dodatkowo są przekazywane też jednorazowe komunikaty, np. włącz dopalacz, włącz stację radiolokacyjną). W ten sposób pilot jest prowadzony do chwili uchwycenia celu przez radar pokładowy, dalej sam przejmuje inicjatywę (z ewentualnymi podpowiedziami z ziemi).

 Całe to naprowadzanie (mówię o naprowadzaniu przyrządowym, a nie o wymianie informacji) sprawdza się według mnie tylko na dalekich rubieżach Rosji. Gdzie głównym przeciwnikiem miały być bombowce a pózniej rakiety Cruise.

A tak na marginesie ciekawi mnie czy np. Toyo, pozwoliłby swojemu Fulcrumowi wykonać całkowicie autonomiczne lądowanie 

[Iche]

Ciekawy jestem ile w tym było praktycznej potrzeby, a ile, typowej dla tego systemu, filozofii centralnej kontroli nad wszystkim co mozliwe.

[Kusch]

Jednak była to potrzeba, zresztą stosowana także przez amerykańskie F-102 operujące w systemie NORAD. Kiedy mamy do czynienia z wielką ilością celów lecących na różnych wysokościach i po różnych łamanych trasach, komputerowe wspomaganie oceny systuacji (wyliczenie który z bombowców szybciej osiągnie cel i który musi być przechwycony pierwszy, wyliczenie jak najkrótszej trasy do bombowca, pozostałości paliwa, etc.) jest/było niezbędne dla odparcia ataku. Gdy zachodziła potrzeba manewrowania za zmieniającymi położenie celami, to przy zakrętach o kąty większe od 90 stponi kilkudziesięciokilometrowe promienie zakrętów (nadzwiękowe prędkośći przechwytywania) tak wydłużają drogę, że lecący wolniej bombowiec jest w stanie dotrzeć do celu szybciej. Dlatego myśliwiec musiał być kierowany automatycznie, po wyliczonej przez komputer trasie.

[John Cool]

Całe to naprowadzanie (mówię o naprowadzaniu przyrządowym, a nie o wymianie informacji) sprawdza się według mnie tylko na dalekich rubieżach Rosji. Gdzie głównym przeciwnikiem miały być bombowce a pózniej rakiety Cruise.

Właśnie po to zaprojektowano ten system. Powiem nawet więcej - na dalekiej północy Rosji trudno oczekiwać było przecież bogatej infarstruktury wojskowej, zatem nawet z naprowadzaniem z ziemi był nie lada kłopot. Dodam tylko od siebie iż w latach 80-tych problem ten był bardzo palący, bowiem na wyposażenie ówczesnego przeciwnika weszły samoloty taktyczne i strategiczne (F-111A/B czy B-1B) które mogły wtargnąć na terytorium ZSRR na niskim pułapie, przelatując np. nad biegunem północnym i dalej w głąb tego kraju. Stąd też stawiano na dość rozbudowane datalinki i współpracę grupową w Su-27 i Migu-31 i bardziej elastyczne i autonomiczne taktyki działania mysliwców.

[John Cool]

To się zwało Łazur-1M i wiem jak wyglądają procedury przechwycenia z takim radarem pokładowym o zasięgu 15km, ale nie sądzę, żeby można było z 21 zrobić UAVa, tj zdalnie operować dosłownie wszystkim. Był tam autopilot komendowy zintegrowany z Łazurem, ale chyba by nie potrafił wystartować itd., tylko lecieć za kursem.

Jak sam napisałeś, Lazur-1M to aparatura pokładowa, a ona właśnie otrzymywała komendy z naziemnego Wozducha. To tak tylko dla porządku..