Wątek: Paths of Hate - short

[mmaruda]

Hmmm... ja się zachowuję jak ci goście z filmu jak walczę z AI w Iłku... :O  W zasadzie to zawsze się tak zachowuję jak gram w Iłka... i w Locka... i w RoFa...

Co prawda nie jestem autorytetem w temacie, ale ze wszystkiego, co przeczytałem wynika raczej, że częściej się nienawidzili. Nawet w Dywizjonie 303 jest wątek polskiego pilota (już dokładnie nie pamiętam, ale może ktoś sprostuje), któremu wyszło ammo i gonił Niemca aż do Francji i w końcu zmusił go do zarycia w ziemię jakimś przekozackim manewrem. Do tego można jeszcze wspomnieć o takich epizodach jak historia tego pilota mustanga z Dogfights, który zobaczył nazistę strzelającego do spadochroniaży spadochroniarzy i zmusił go by wyskoczył a potem zafundował mu dokładnie taki sam los. Wiadomo, że lotnictwo wojskowe wciąż ma ten mit rycerskości, ale paradoksalnie chyba obecnie nowoczesne myśliwce bardziej się w to wpisują z tymi walkami BVR, które trochę przypominają pojedynki na kopie, niż w czasach, kiedy sprawę załatwiano up close and personal za pomocą sześciu .50 cal.

[traun]

Film artystycznie zrobiony pięknie.
Lecz przesłanie w stylu "jaka ta przemoc i walka jest straszna i budzi w nas bestie" nie przemawia do mnie.
Były, są i będą wojny bo tacy już jesteśmy i obojętnie w jakie hasła się to ubierze.
Teraz nie ma wojen - jest tylko taka walka o pokój że kamień na kamieniu nie zostaje....

[mmaruda]

Powiedziałbym raczej, że ten film jest o skrajnym przypadku zawziętości, niż o tym, że przemoc budzi w nas bestie. W zasadzie ten moment, kiedy wychodzą z nich demony, czy co to tam jest, jest IMHO niepotrzebny, bo sama scena kiedy prują do siebie ile wlezie i ten motyw z wypadającym z kokpitu zdjęciem laski, są o wiele bardziej wymowne, ale taka widać wizja artystyczna była.

[_michal]

Powiedziałbym raczej, że ten film jest o skrajnym przypadku zawziętości

Dokładnie tak samo to widzę. To jest film o chwilach w których kontrolę nad rozumem przejmuje nienawiść. Coś jak kłótnie na forach

[Zefirro]

W zasadzie ten moment, kiedy wychodzą z nich demony, czy co to tam jest, jest IMHO niepotrzebny[...]

Moim zdaniem przeciwnie. Scena z "demonami" przechodzi w scenę, gdy już tylko ślady zbliżają się do siebie, żeby dalej toczyć walkę. To takie ludzkie... (?) Znam przypadki ludzi, którym nawet po śmierci tej drugiej strony dłonie zaciskają się w pięści na samo wspomnienie o osobie. Obrzucają ją inwektywami, jakby stała tuż obok nich. Toczą walkę do siódmego pokolenia. Najchętniej zaś tańczyliby triumfalnie co noc na grobie swojego wroga.

[vowthyn]

 

Film artystycznie zrobiony pięknie.
Lecz przesłanie w stylu "jaka ta przemoc i walka jest straszna i budzi w nas bestie" nie przemawia do mnie.

Wydaje mi się, że trochę nadinterpretujesz. Dlaczego zaraz szukać jakiegoś przesłania umoralniającego? Ja niczego takiego tam nie widzę, ten film to impresja, pokazuje pewną stronę człowieczeństwa, po prostu. W moim odczuciu robi to dobrze, pokazuje wydestylowaną nienawiść, to jacy potrafimy być w określonych warunkach, co z tego wyciągniemy to już zależy od indywidualnego odbiorcy. Nie wydaje mi się, żeby autor chciał jakoś na siłę przekonać nas jacy źli jesteśmy i że powinniśmy dążyć do pokoju na świecie i takie tam.

[traun]

vowthyn - no a ostatnia scena gdzie się przewijają migawki z wielu wojen?
Czy to nie podkreślenie że wojna jest beee i wyzwala w nas najgorsze instynkty?

[vowthyn]

Niekoniecznie. Końcówka filmu pokazuje tytułowe ścieżki nienawiści. Jedyny oczywisty przekaz, to ten, że stanowią one trwałą część w historii ludzkości, że są częścią człowieczeństwa. Nie zauważyłem tam żadnego wartościowania ani jakiegoś moralizowania na siłę. To nie musi automatycznie odsyłać do jakiegoś z góry założonego przesłania. Dla mnie to konstatacja faktu, a co ja sobie wykoncypuję rozmyślając na tym, to już moja - odbiorcy brożka, Autor tutaj niczego nie narzuca.

[mmaruda]

vowthyn - no a ostatnia scena gdzie się przewijają migawki z wielu wojen?
Czy to nie podkreślenie że wojna jest beee i wyzwala w nas najgorsze instynkty?

A nie jest? Ja rozumiem, że traktujesz to jako zużyty banał, ale w tym filmie to wcale nie jest banalnie pokazane. W czasach, kiedy w zasadzie prowadzimy wojnę, a setki pomniejszych konfliktów wybuchają w jakichś zapomnianych przez Boga zadupiach niemal każdego dnia, a my przechodzimy obok tego obojętnie, jarając się do jakichś niezdrowych poziomów, kwestią kawałka drewna wiszącego w białym cyrku, czy innym nonsensem, może warto ten "banał" przypomnieć? Zwłaszcza jak się to robi na takim poziomie artystycznym.