Od tych wirujących wiązek dostanę chyba świra (a to przez ciągle rozpracowywaną Ch-66). Na szczęście stacja N-003 nie wytwarza wirującej wiązki. Jest trochę inne rozwiązanie. Natomiast wydaje mi się, że niezbędnym elementem do jej wytwarzania jest antena o konstrukcji podobnej do tych z RP-21 i RGS rakiety R-23R. Przydałoby się jeszcze zdjęcie anteny naprowadzania stacji RP-5.
W składzie RLS N-003 znajduje się nadajnik ciągłego promieniowania - kanał ciągłego opromieniowywania (KCO) celu, którego antena nadawcza znajduje się w środku układu antenowego, między antenami kanałowymi (tubowymi). Działanie KCO RLS jest szczególnie ważne, ponieważ umożliwia ono samonaprowadzanie się na cel KPR z RGS. KCO jest falowodem o przekroju prostokątnym. Pozostaje dla mnie zagadką po co w takim razie RGS rakiety ma antenę wirującą o takiej konstrukcji?
Poza tym wygrzebałem trochę informacji o tym jak pracuje stacja MiGa-23MF. Poniżej to co znalazłem:
Pokładowa stacja radiolokacyjna "Szafir-23E" według zasady działania jest RLS pracującą impulsami typu sumaryczno-różnicowego z monoimpulsowym sposobem namiaru celu.
Układy monoimpulsowe, wytwarzają w przestrzeni w każdym impulsie emitowanej energii na mgnienie (w znikomo krótkim czasie) linię równych sygnałów (
nie mylić z linią równych sygnałów z radarów starszych generacji), umożliwiają, określenie kierunku położenia celu według jednego odbitego od niego impulsu, a więc bardzo dokładnie.
Do zrealizowania monoimpulsowego namiaru celu w RLS wykorzystywany jest układ antenowy, który składa się z:
• dwóch reflektorów: nieruchomego i ruchomego (sterującego);
• poczwórnej anteny kanałowej (tubowej) nadawczo-odbiorczej z elektromagnetycznym opromieniowywaniem celu, odbierającej odbite od celu impulsy.
Impulsy odbite od celu są odbierane przez cztery anteny kanałowe (tubowe) "A", "B", "C", "D" układu antenowego. Wielkość odebranego impulsu (sygnału) na wejściu każdego kanału anteny będzie zależała od położenia celu w stosunku do osi równych impulsów.
Sygnały odebrane przez anteny kanałowe (tubowe) "A", "B", "C", "D", po odpowiednim uformowaniu doprowadzone są do układu porównawczego, gdzie odbywa się ich sumowanie i obliczanie wartości. Na wyjściu z układu porównawczego, w wyniku przeprowadzonych w nim operacji sumowania i porównywania wielkości wejściowych, wychodzą następujące trzy sygnały wyjściowe:
Sygnały różnicowe Ua i Up są wykorzystywane do kierowania położeniem anteny w płaszczyźnie poziomej i pionowej podczas pracy RLS na zakresie automatycznego prowadzania (śledzenia) celu. Natomiast sygnał sumaryczny UΣ jest wykorzystywany jako sygnał stały (graniczny) do określenia strony odchylania linii wizowania celu od osi podłużnej anteny.
Jeżeli RLS samolotu pracuje na zakresie poszukiwania i wykrywania celów powietrznych, wówczas z jej anteny wiązka promieniowanej energii o szerokości mieszczącej się w kącie wierzchołkowym równym 2,5 - 3,0° przeszukuje przestrzeń przedniej półsfery samolotu w granicach, która zależy od zakresu pracy (od promieniowanej mocy RLS), przy czym przestrzeń obserwacji stacji radiolokacyjnej „Szafir-23E” podzielona jest na cztery poziomy przeszukiwania.
Strefa automatycznego przeszukiwania przestrzeni powstaje w ten sposób, że sektor obserwacji o wymiarach kątowych φho i φpo jest przesuwany ręcznie albo automatycznie, zgodnie z sygnałami dopływającymi z ARL-SM w przedziale kątów granicznych φhg φpg
Sektor obserwacji RLS "Szafir-23E” Jest stabilizowany w przedziale kątów pochylenia ±35° oraz w przedziale ketów przechylenia samolotu ±70°.
Z chwilą gdy pilot naciśnie przycisk "ЗАХВАТ" wówczas układ antenowy RLS zaczyna przeprowadzać dodatkowe poszukiwanie celu w sektorze obserwacji w granicach azymutu ±8° i w granicach kąta pochylenia ±62° względem „zapamiętanych” współrzędnych celu. Jeżeli podczas dodatkowego poszukiwania cel zostanie przechwycony przez antenę RLS, to tym samym określone zostaną, współrzędne kątowe położenia celu, a następnie, po upływie 0,5 s zadziała układ uchwycenia odległości wymienionego celu, który przestawi RLS na automatyczne ciągłe śledzenie (prowadzenie) wymienionego celu.
No i jeszcze o samej rakiecie:
RGS pocisku R-23R jest dostrojona do częstotliwości ciągłego promieniowania anteny nadajnika RLS "Szafir-23". Jeżeli cel zostanie przechwycony przez RLS "Szafir-23" będzie przez nią śledzony (cięgle opromieniowywany), wówczas układ antenowy RGS pocisku R-23R będzie odbierał odbite od celu promieniowanie (wysyłane z anteny nadawczej RLS "Szafir-23”) i odpowiednio do odbieranych sygnałów tego promieniowania będzie wypracowywał kąty kierunkowe położenia celu podążając za nim bez przerwy (cięgle skierowując się na cel). Jednocześnie układ kontroli wewnętrznej będzie ciągle sprawdzał sprawność działania RGS. W wyniku tego RGS cięgle będzie dostrajana do częstotliwości nadajnika ciągłego promieniowania RLS "Szafir-23” (do częstotliwości kanału ciągłego oświetlania [KCO] celu przez RLS).
Podczas celowania (przed odpaleniem pocisku do celu) do RGS podawane są sygnały napięcia, proporcjonalne do błędów celowania. Sygnały te nazywana się sygnałami poprawek startowych, ponieważ powodują one, że bezpośrednio po odpaleniu pocisk zostaje skierowany w punkt wyprzedzenia (obliczonego początkowo spotkania celu).
Gotowość do odpalenia pocisku R-23R liczy się od chwili w której nastąpiło dostrojenie RGS do częstotliwości KCO celu i rozpoczęło się wypracowywanie przez głowicę pocisku kątów kierunkowych wskazywania celu.
No i jeszcze jeden z moich ulubionych staroci MiG-23S z moskiewskiego OW
PS. Czemu na wielu zdjęciach MiGów-23S brakuje stacji Delta?
