Witam!
Pisząc o awionice najfantastyczniejszego kartonowego krążownika lotniczego
jakim był MiG-21 nie da się nie wspomnieć o modyfikacjach tych samolotów jakie powstawały poza ZSRR. Jedną z pierwszych lokalnych modyfikacji były prace przeprowadzone przez Finów. Gdy 21 września 1978 roku dwa pierwsze MiG-21Bis wylądowały w Finlandii od razu było wiadomo że siły powietrzne tego kraju zdecydowały się na częściową wymianę urżądzeń elektronicznych w tym samolocie. Trzeba tu nadmienić że Finowie mieli już w tej kwestii spore doświadczenie ponieważ prawie dekadę wcześniej przerobili kilka MiG-21F-13 na maszyny rozpoznawcze ( o czym jest wspomniane włącznie ze zdjęciami w wątku o MiG-21F-13 ). Powody tej decyzji były bardzo proste, chciano dokonać możliwie jak największej unifikacji ze sprzętem już eksploatowanym w Finlandii, a ten pochodził w większośći ze „zgniłego”
Zachodu jak chociażby J-35 Draken. Postanowiono pozostawić system uzbrojenia samolotu ponieważ Finowie nie dysponowali własnymi rozwiązaniami a poza tym byłaby to zbyt daleko idąca modyfikacja skomplikowana do przeprowadzenia i kosztowna. W fińskich zakładach lotniczych Valmet w mieście Halii przygotowano projekt modernizacji który zabudowano na samolocie MG-114, jednym z pierwszych dwóch Bisów które wylądowały w Finlandii. Samolot przekazano w grudniu 1979 a od lipca 1980 do marca 1982 roku trwały badania w powietrzu zmodyfikowanego samolotu. W związku z tym, że wszystko szło gładko począwszy od kwietnia 1981 roku rozpoczęto przebudowywanie samolotów startując od egzemplarza MG-115. W samolotach wymieniono radiostację, zabudowano układy VOR/ILS/DME, transponder , układ IFF. Ponadto zmieniono znaczną część wyposażenia kabiny pilota.
Kabina zmodyfikowanego Bisa.
Kolejną ważną modyfikacją fińskich Bisów była przebudowa kilku samolotów na wariant rozpoznawczy.Prace te rozpoczęto w 1984 roku w zakładach w Valmet. Tak jak poprzednio podstawą do modyfikacji stał się egzemplarz MG-114. Dla samolotu przygotowano trzy zasobniki oznaczone odpowiednio i dość banalnie POD-1, POD-2 i POD-3. Numer jeden był miejscową adaptacją brytyjskiego zasobnika Vinten Vicon 18 i stworzono go na bazie PTB-490. Drugim zasobnikiem był wyrzutnik flar i dipoli Philips 9CM120X, a trzecim był zasobnik walki elektronicznej włoskiej firmy Selenia o oznaczeniu SL/ALQ-234. Oprócz tego samolot otrzymał własne wyrzutnie flar i dipoli w tyle kadłuba montowane na zamkach przyśpieszaczy startowych i nowy system ostrzegawczy. Z samolotu wymontowano radiolokator RP-22SMB. W latach 1988-1989 zostało zmodyfikowanych 5 egzemplarzy MG-124 ,-125, -127, -129 , i -133.
Powyżej dwa samoloty z zasobnikiem POD-1. Na końcówkach skrzydeł i szczycie statecznika pionowego widać anteny nowego systemu ostrzegawczego.
Bis z zasobinkiem POD-3.
Kabina odmiany rozpoznawczej.
Już zupełnie przy okazji super foty chorwackich bisów jakie udało mi się znależć, chociaż szkoda że trochę mała rozdzielczość.
