Powiedziałbym nawet że już co najmniej piąty, gdyż do 43 OMSzAP podległego operacyjnie miały (lub mają) być przekazane:
● Su-30SM n/b
35 n/s 1102
● Su-30SM n/b
36 n/s 1103
● Su-30SM n/b
37n/s 1104
Oraz przechodzące jeszcze próby zdawczo-odbiorcze:
● Su-30SM n/b
38 n/s 1202
● Su-30SM n/b
39 n/s 1203
Wygląda więc na to że kontrakt z 12.2013 na 5 maszyn Su-30SM dla WMF FR jest właściwie zrealizowany. Uwzględniając późniejsze umowy (09.2014 – 7 maszyn Su-30SM dla WMF FR) dałby to docelowo tuzin samolotów. Najpewniej Rosjanie mają zamiar w ramach 43 OMSzAP bazującego na Krymie w Gwardiejskoje sformować co najmniej jedną eskadrę tych samolotów podległą operacyjnie WFM FR. Zastąpiłyby tam użytkowane jeszcze do niedawna stare Su-24 wczesniejszych serii produkcyjnych.
John - miałbyś jakieś informacje na temat Bars-R oraz Chibiny-U? Rozumiem znaczenie tajemnicy, ale [...]
Generalnie na temat Bars-R nie ujawniono żadnych wartościowych danych, więc ciężko o tej stacji powiedzieć cokolwiek. Przypuszczam jednak, bazując na wiadomościach m.in. o umowach ze stroną hinduską nt. dostaw niektórych komponentów tej stacji, że najpewniej różnice pomiędzy standardową stacją N011M Bars-M nie są zbyt znaczne i najpewniej sprowadzają się w znacznej mierze do innej wersji software.
Tym niemniej tak właściwie to wypada wyjaśnić kilka zakrętów historii związanych z tą stacją.
Jak pamiętamy oryginalnie było tak że myśliwce Su-30MKI Phase-I pierwszej dostawy (2002 rok) mają radar N011M Bars Mk 1 (niech ich jasny szlag trafi z tymi oznaczeniami, w ogóle nie wiadomo o co w tym chodzi), będący prawie dokładnym powtórzeniem oryginalnej stacji N011M z lat 90. z ograniczonym zakresem realizowanych zadań. Przy czym wbrew obiegowej opinii nie do końca jest to winą ówczesnego IAPO z Irkucka - prawda bowiem jest taka że indyjska strona w ramch programu "Vetrivale" miała dostarczyć szereg rozwiązań aby zastąpić część bloków elektronicznych produkcji rosyjskiej, w tym procesor sygnałowy (PSP) oraz komputer danych (RC). Niestety indyjskie LRDE i DARE nie były w stanie z różnych przyczyn dostarczyć je na czas - wobec czego zastosowano rozwiązanie zastępcze: procesor sygnałowy C.200 z dawnego radaru N011 Bars z programu T10M oraz komputer danych BCWM C.102/C.104.
Samoloty drugiej dostawy (2003 rok) Su-30MKI Phase-II mają radar N011M Bars Mk 2, natomiast myśliwce Su-30MKI Phase-III trzeciej dostawy (2004 rok) mają już radar N011M Bars Mk 3 z indyjskim komputerem, mający realizować wszystkie zamówione zakresy nawigacji i zastosowania bojowego (włączając w to zintegrowanie z całym systemem np. zasobnika TGP typu Rafael Litening II).
W sumie jest to trochę kuriozalne, bo modernizowane w podobnym czasie przez NIIP im. Tichmirowa stacje N001 Miecz w wersjach N001W i WP (oraz eksportowych N001WE i WEP) stosowane na samolotach Su-30MKK/MK2 oraz zmodernizowanych Su-27SM, miały dużo nowocześniejszy BCWM serii C typu C.400 (znany też jako Bagiet-56).
Tymczasem, wracając do meritum, obecna konfiguracja N011M Bars-M wygląda tak:
Zdjęcie ma jakieś 2-3 lata, zrobiono je na niedawnych pokazach Aero India i świadczy o tym że w ciągu lat projekt poszedł do przodu. Oprócz oznaczenia bloku anteny (N11-1) oraz sekcji z blokami elektronicznymi (N11-10I) mamy też istną ciekawostkę: wygląda na to że oprócz komputerów danych RC1 i RC2 będących winikiem programu "Vetrivale" - obejmującego doposażenie ze strony Hinduskiej samolotu Su-30MKI (m.in. przez Defence Avionics Research Establishment - DARE, które oprócz RC1 i RC2 dostarczyły też komputer misji MC-486 i DP-30MK), znajdziemy tam rosyjski (sic!) nieujawniony wcześniej procesor sygnałowy BCWM serii C typu C.551.
Wygląda więc na to że strona Hinduska nie do końca wywiązała się z zawartych porozumień i do dnia dzisiejszego nie była w stanie dostaczyć własnego rozwiązania (sic!), jeśli rozmawiamy o blokach przetwarzania sygnału.
Na koniec warto mieć na uwadze że w rzeczywistości NIIP im. Tichmirowa nigdy nie udało się dopracować docelowej wersji stacji N011M Bars-M zgodnej z wymogami WWS, badanej na prototypie T10M-12 (który miał być z kolei docelową wersją Su-35 wg. dawnego programu T-10M, taką jaką obmyślili sobie Rosjanie), która docelowo zapewne mogłaby mieć procesor sygnałowy BCWM C.400 (Bagiet-56) z lampą o fali bieżącej typu Czelnok (Лампа Бегущей Волны ЛБВ типа «Челнок») i nadajnikiem EGSP-6A.
Z drugiej strony to czego Rosjanom nie udało się osiągnąć w stacji N011M Bars-M, osiągnęli w ramach programu rozwoju stacji N035 Irbis, korzystając m.in. z dużo nowocześniejszego nadajnika EGSP-27 z kolejną wersją ЛБВ, osiągając szczytową moc rzędu 20 kW (ponad 2 x więcej niż poprzednio, jak nie lepiej, więc zasięg stacji i wielokrotnie szersze pasmo przenoszenia nie powinno dziwić). No i nowe rozwiązania w postaci komputerów 5010-35.01 oraz 5010-35.02.
